Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego przyszłego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Pana wniosek z 23 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął 27 lutego 2025 r. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 1 kwietnia 2025 r. (wpływ 3 kwietnia 2025 r.) oraz pismami z 7 kwietnia (wpływ 8 kwietnia 2025 r.) i 9 kwietnia 2025 r. (wpływ 14 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Dnia (…) r. zostało wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (…), zaświadczenie stwierdzające zwolnienie od akcyzy samochodu osobowego. Samochód został zakupiony za środki będące własnością Pana i Pana żony, w ramach wspólnoty majątkowej. Pkt 4 zaświadczenia: Informacja o warunku zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 110 ust. 1 pkt 4 lub art. 112 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym „Samochód zwolniony od akcyzy pod warunkiem, że nie zostanie sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia (…) r.”.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:
Zwolnienie z akcyzy dotyczy samochodu osobowego sprowadzonego z (…). Samochód służy do użytku prywatnego. Decyzja wydana została przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (…): (…).
Informacja o warunku zwolnienia z akcyzy przedstawiona w decyzji: „Samochód zwolniony od akcyzy pod warunkiem, że nie zostanie sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia (…) r.”.
Odnośnik do przepisów zawarty w decyzji: W przypadku zwolnienia od akcyzy pod warunkiem, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 4 lub art. 112 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.
Wziąwszy pod uwagę fakt, że samochód został sprowadzony do Polski z terytorium państwa członkowskiego w tym przypadku zastosowanie będzie miał art. 110 ust. 1 [ustawy o podatku akcyzowym]:
„Art. 110 1. Zwalnia się od akcyzy samochód osobowy przywożony przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z czasowego pobytu z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
4) samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju”.
W świetle powyższego prosi Pan o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy może Pan użyczyć samochód żonie, pozostającej z Panem w jednym gospodarstwie domowym, który został zakupiony ze wspólnych środków, w ramach posiadanej z żoną wspólnoty majątkowej?
Pana stanowisko w sprawie
Uważa Pan, że Pana żona powinna mieć prawo swobodnego korzystania z Państwa wspólnego samochodu, niezależnie od tego który ze współmałżonków figuruje w dowodzie rejestracyjnym samochodu jako właściciel pojazdu.
Karencja 12 miesięcy, wymieniona w zaświadczeniu nie powinna dotyczyć współmałżonka zameldowanego i zamieszkującego we wspólnym gospodarstwie domowym.
Zgodnie z art. 31 par. 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego „Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny)”, a co za tym idzie, oboje małżonkowie maja prawo korzystać z tych przedmiotów.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 126, ze zm., zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”):
Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.
Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.
Stosownie do art. 100 ust. 1 ustawy:
W przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
1) import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, z wyłączeniem przypadków, gdy dług celny wygasł na podstawie art. 124 ust. 1 lit. e-g lub k unijnego kodeksu celnego;
2) nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
3) pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
a) wyprodukowanego na terytorium kraju,
b) od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.
W świetle art. 100 ust. 3 ustawy:
Jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.
Jak wynika z art. 100 ust. 4 ustawy:
Samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
W myśl art. 101 ust. 2 ustawy:
Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:
1) przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;
2) nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;
3) złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.
Zgodnie z art. 101 ust. 5 ustawy:
Jeżeli nie można określić dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania danej czynności lub wystąpienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 100 ust. 1, 1a lub 2, za dzień jego powstania uznaje się dzień, w którym uprawniony organ podatkowy stwierdził dokonanie czynności lub wystąpienie stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu.
Stosownie do art. 102 ust. 1 ustawy:
Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej:
1) która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2, lub
2) która nabyła lub posiada samochód osobowy, o którym mowa w art. 100 ust. 1a pkt 2, lub
3) na której ciąży obowiązek złożenia zawiadomienia o dokonaniu w pojeździe samochodowym zarejestrowanym na terytorium kraju zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj tego pojazdu na samochód osobowy, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - w przypadku, o którym mowa w art. 100 ust. 1a pkt 1.
Jak stanowi art. 102 ust. 2 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2, jeżeli przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.
W świetle art. 110 ust. 1 ustawy:
Zwalnia się od akcyzy samochód osobowy przywożony przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z czasowego pobytu z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1) samochód osobowy jest przeznaczony do użytku osobistego tej osoby;
2) samochód osobowy służył do użytku osobistego tej osoby w miejscu poprzedniego jej pobytu w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu;
3) osoba ta przedstawi właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego dowód potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w pkt 2;
4) samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju;
5) samochód osobowy został nabyty lub wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami dotyczącymi opodatkowania obowiązującymi w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym osoba fizyczna miała miejsce zamieszkania, a przy wywozie nie zastosowano zwolnienia od akcyzy lub zwrotu podatku.
Zgodnie z art. 110 ust. 6 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, 2 i 4, właściwy naczelnik urzędu skarbowego wydaje zaświadczenie stwierdzające zwolnienie od akcyzy.
W myśl art. 110 ust. 7 ustawy:
W przypadku przywozu, o którym mowa w ust. 1 i 2, z terytorium państwa członkowskiego, samochód osobowy jest zwolniony od akcyzy, jeżeli został przywieziony przed upływem 12 miesięcy od dnia osiedlenia się osoby fizycznej na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 110 ust. 8 ustawy:
Za miejsce stałego pobytu uznaje się miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe. W przypadku osoby niezwiązanej z tym miejscem zawodowo na osobiste powiązania wskazuje istnienie ścisłych więzi pomiędzy tą osobą a miejscem, w którym mieszka. Jednakże za miejsce stałego pobytu osoby związanej zawodowo z miejscem innym niż miejsce powiązań osobistych, i z tego względu przebywającej na zmianę w różnych miejscach na terytoriach dwóch lub więcej państw członkowskich Unii Europejskiej, uznaje się miejsce, z którym jest związana osobiście, pod warunkiem że regularnie tam powraca. Ten ostatni warunek nie musi być spełniony, jeśli osoba mieszka na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej w celu wypełnienia zadania w określonym czasie. Studia wyższe bądź nauka w szkole poza miejscem stałego pobytu nie stanowią zmiany miejsca stałego pobytu.
Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem sprawy sprowadził Pan z (…) samochód osobowy do użytku prywatnego. (…) r. Naczelnik Urzędu Skarbowego (…) wydał dla Pana zaświadczenie stwierdzające zwolnienie z opodatkowania podatkiem akcyzowym samochodu osobowego na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.
Przedmiotowy samochód został zakupiony przez Pana ze środków będących własnością Pana i Pana żony, w ramach wspólnoty majątkowej.
Przedmiotem Pana wątpliwości jest określenie czy może Pan użyczyć samochód żonie, pozostającej z Panem w jednym gospodarstwie domowym, który został zakupiony ze wspólnych środków w ramach posiadanej z żoną wspólnoty majątkowej.
Zgodnie z wyżej cytowanym art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy, aby skorzystać ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie samochód osobowy nie może zostać sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju.
W myśl powyższego naruszenie warunku nieodstępowania to nie tylko przeniesienie własności samochodu, lecz także każde jego oddanie we władztwo osób trzecich. Naruszenie tego warunku w ww. okresie 12 miesięcy, powodować będzie obowiązek zapłaty podatku akcyzowego.
W kontekście przedstawionych przez Pana wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2809, ze zm.):
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Stosownie natomiast do art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Odnośnie natomiast pojęcia „osoba trzecia” zauważyć należy, iż na gruncie prawa dotyczącego podatku akcyzowego jak i prawa cywilnego pojęcie to nie zostało zdefiniowane. Jako osobę trzecią należy więc uznać podmiot, który nie jest związany ze stosunkiem łączącym inne podmioty. Chodzi tutaj o pewien nieograniczony zbiór osób. Tym samym, odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, za osobę trzecią należy uznać każdą osobę, pozostającą poza kręgiem właścicieli (współwłaścicieli) samochodu.
Zatem użytkowanie przez Pana żonę, zwolnionego z akcyzy na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym samochodu osobowego zarejestrowanego na Pana, w ocenie Organu nie stanowi naruszenia przepisu art. 110 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Oznacza to, że w takiej sytuacji nie traci Pan prawa do zwolnienia.
Mając na uwadze powyższe wskazać zatem należy, że jako właściciel pojazdu może Pan użyczać żonie samochód, który został zakupiony ze środków będących własnością Pana i Pana żony w ramach wspólnoty majątkowej, a w odniesieniu do którego uzyskał Pan zwolnienie z opodatkowania podatkiem akcyzowym na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.
Tym samym Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Organ zastrzega, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana sytuacji prawnopodatkowej w ramach przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zadanego we wniosku pytania.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.