- Czy w następstwie dokonania Podziału zysku Y będzie obowiązany zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 ustawy o CIT do pobierania i wpłacania zryczałtowanego podatku dochodowego? - Czy zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga spowoduje powstanie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o CIT? - Czy zaistnieją inne skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o CIT?

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- w następstwie dokonania Podziału zysku Y będzie obowiązany zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do pobierania i wpłacania

  zryczałtowanego podatku dochodowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

- zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga spowoduje powstanie zobowiązania

  podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),

- zaistnieją inne skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – w piśmie z 15 lutego 2022 r. (wpływ 15 oraz 21 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką prawa francuskiego - „Societe Civile Immobiliere” (dalej: „X”, „Wnioskodawca”), którego siedziba znajduje się we Francji. X jest spółką, utworzoną na podstawie przepisów francuskiego Kodeksu Cywilnego (Code civil). Podstawowym celem działalności X jest (…).

X jest zarejestrowana we francuskim rejestrze przedsiębiorstw i posiada francuski numer identyfikacji podatkowej. W myśl przepisów francuskiego kodeksu cywilnego, X posiada osobowość prawną. Ponadto X ma pełną zdolność prawną i podlega wszelkim prawom oraz obowiązkom wynikającym z przepisów francuskiego prawa cywilnego. X posiada też zdolność upadłościową.

W X występuje 1 kategoria wspólnika tzw. „associe” (partner). Wspólnikami X mogą być zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne. Do założenia spółki niezbędnych jest minimum dwóch wspólników (dalej: „Wspólnicy”). Wspólnicy ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania X, jednakże proporcjonalną do ich udziału w kapitale (tj. brak odpowiedzialności solidarnej). Wspólnicy mogą wnieść do X zarówno wkład pieniężny, jak i niepieniężny, w tym wartości niematerialne i prawne. X jest zarządzana przez co najmniej jednego generalnego menadżera, tzw. gerant (osoba prawna lub fizyczna) określonego w statucie X lub wyznaczonego przez Wspólników (dalej: „GP”). GP jest odpowiedzialny za podejmowanie działań prawnych - nabywania praw i/lub zaciągania zobowiązań - w imieniu i na rzecz X.

Pod pewnymi warunkami X może zdecydować się na opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych we Francji, lecz Wnioskodawca nie planuje skorzystać z tej opcji. Zgodnie z podejściem francuskich organów, X (nawet jeżeli nie zdecydowało się na opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych we Francji) nie jest w pełni transparentne podatkowo w kontekście stosowania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i spełnia definicję spółki w ich myśl. Oznacza to, że na potrzeby umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Francję, X jest traktowane jak rezydent kraju podlegający opodatkowaniu, nawet jeżeli faktycznie podatek jest płacony przez Wspólników.

Wyniki podatkowe Wspólników generowane za pośrednictwem X są obliczane na poziomie X (według reguł obowiązujących dla danego Wspólnika), a następnie opodatkowane na poziomie Wspólników. Wyniki podatkowe Wspólników - z tytułu działalności X - są obliczane na podstawie proporcji ich udziałów w zysku X. Zyski X wypłacane są na podstawie uchwały Wspólników i przydzielane co do zasady proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku poszczególnych Wspólników (chyba że statut spółki stanowi inaczej).

Wnioskodawca podkreśla, że podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów osiąganych na terytorium Polski jest Wnioskodawca, a nie Wspólnicy. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał w interpretacji indywidualnej z 1 października 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.324.2020.2.MS wydanej w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, że „(...) skoro X posiada osobowość prawną oddzielną od osobowości prawnej jej wspólników, to spełnia kryterium określone w art. 1 ust. 1 ustawy o CIT, stanowiące, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegają m.in. osoby prawne. (...) Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, na którym spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu dochodów z Inwestycji osiąganych na terytorium Polski.” Oznacza to, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, na którym spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu dochodów osiąganych na terytorium Polski. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż na jego wniosek, w tym również jako zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretacje indywidualne dotyczące sytuacji Wnioskodawcy („Uzyskane Interpretacje”), w tym m.in.:

- interpretację indywidualną z 1 października 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.324.2020.2.MS w zakresie przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od

  osób prawnych („Interpretacja CIT”); oraz

- interpretację indywidualną z 3 listopada 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4014.242.2020.2.LM w zakresie przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od czynności

  cywilnoprawnych;

- interpretację indywidualną z 3 listopada 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.607.2020.1.IK w zakresie przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług;

- interpretację indywidualną z10 listopada 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4014.240.2020.4.ASZ w zakresie przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od czynności

  cywilnoprawnych;

- interpretację indywidualną z 10 listopada 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.611.2020.3.MJ w zakresie przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług;

     - dalej: „Pozostałe Interpretacje”)

Wnioskodawca wyjaśnia, iż po otrzymaniu Uzyskanych Interpretacji doszło do zmiany Wspólników. W dniu 12 lutego 2021 r. została zawarta umowa sprzedaży udziałów Wnioskodawcy, w wyniku której 100% udziałów Wnioskodawcy nabyła od dotychczasowych Wspólników spółka A S.A R.L. z siedzibą w Luksemburgu, podlegająca przepisom prawa luksemburskiego i podlegająca podatkowi dochodowemu od osób prawnych w Luksemburgu od całości swoich dochodów („Nowy Wspólnik”). Na moment zbycia udziałów w X przez dotychczasowych Wspólników na rzecz Nowego Wspólnika, wartość udziałów Wnioskodawcy nie pochodziła w więcej niż 50% bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności, w dniu 19 marca 2021 roku, na podstawie umowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynków oraz budowli oraz oświadczenia o ustanowieniu hipotek, Wnioskodawca nabył na cele komercyjne nieruchomość komercyjną położoną na terytorium Polski (dalej: „Inwestycja”). Obecnie, Wnioskodawca czerpie dochody m.in. z najmu Inwestycji. Osiągnięty w ten sposób zysk netto przez X może być przelany na rachunek bankowy centrali X we Francji (tj. pomiędzy rachunkami bankowymi tego samego podmiotu), a następnie na podstawie uchwały wspólników alokowany i wypłacony wspólnikowi (wspólnikom) z uwzględnieniem ich praw do udziału w zysku (łącznie zwany dalej: „Podział zysku”). Wnioskodawca wskazuje, że po potwierdzeniu przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej prawidłowości prezentowanego stanowiska, Wnioskodawca zastosował się do Uzyskanych Interpretacji, w tym w szczególności zrealizował zdarzenia przyszłe przedstawione we wnioskach o wydanie interpretacji indywidualnych w zakresie VAT oraz PCC poprzez nabycie Inwestycji, a następnie uzyskanie zwrotu VAT wynikającego z tego tytułu.

Wnioskodawca zastosował również sposób rozliczenia podatku CIT wskazany w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku o wydanie Interpretacji CIT. Wnioskodawca w przyszłości rozważa przekształcenie formy prawnej prowadzonej działalności ze spółki X w spółkę „Societe a responsabilite limitee” (dalej: „Y”). Y jest formą prawną prowadzenia działalności gospodarczej, która odpowiada zasadniczo polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Jej dokładna regulacja mieści się w art. L. 223-1 do L. 223-43 francuskiego Kodeksu Handlowego (Code de commerce). Zgodnie z nimi, Y jest osobą prawną oraz posiada pełną zdolność prawną. W myśl przepisów prawa francuskiego, Y jako osoba prawna podlega, co do zasady, podatkowi dochodowemu od osób prawnych we Francji.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż zgodnie z art. 1844-3 francuskiego kodeksu cywilnego zwykłe przekształcenie spółki w spółkę o innej formie prawnej nie prowadzi do powstania nowego podmiotu prawnego, gdyż jest to zmiana umowy spółki. Jest to więc ten sam podmiot prawa, który kontynuuje działalność w oparciu o swój majątek, długi i zobowiązania. Przekształcenie formy prawnej nie pociąga za sobą również przerwy w działalności spółki. Prawa i zobowiązania nabyte oraz zaciągnięte przez spółkę w jej poprzedniej formie są zatem kontynuowane w nowej formie prawnej. W rezultacie, na przykład, nieruchomość należąca do spółki, która została regularnie przekształcona w inną formę korporacyjną, stanowi część aktywów i pasywów spółki przekształconej (Cass. com. 27-5-2015 n° 13-27.458).

Wnioskodawca wyjaśnia, iż w następstwie przekształcenia formy prawnej prowadzonej działalności ze spółki X w Y, siedziba spółki może ulec zmianie i może zostać przeniesiona z Francji do Luksemburga, w zgodzie z przepisami prawa francuskiego oraz luksemburskiego. Zgodnie z przepisami prawa francuskiego (w szczególności, art. L223-30 francuskiego kodeksu handlowego), dopuszczalne jest, aby Y przeniosła swoją siedzibę statutową z terytorium Francji na terytorium Luksemburga. Przeniesienie siedziby nie wiąże się ze wszczęciem procesu likwidacyjnego Y z perspektywy prawnej lub zbyciem aktywów albo przeniesieniem zobowiązań Y. Przeniesienie siedziby spowoduje natomiast, że we Francji spółka może zostać wykreślona/zaznaczona jako nieaktywna w rejestrze spółek/podatników i konsekwentnie spółka zostanie ujęta w rejestrze spółek/podatników w Luksemburgu (z jednocześnie możliwym wskazaniem, że spółka przeniosła siedzibę statutową z Francji). Y będzie posiadać przynależne jej prawa, aktywa i zobowiązania w sposób nieprzerwany. Przeniesienie siedziby statutowej nie spowoduje utraty osobowości prawnej. W efekcie nie nastąpi likwidacja Y lub przerwanie bytu prawnego Wnioskodawcy.

Na skutek przeniesienia siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu do Luksemburga, na podstawie art. 1300-2 luksemburskiego prawa handlowego (loi du 15 aout 1915 concernant les Societes commerciales), Y będzie podlegała regulacjom prawa spółek handlowych obowiązujących w Luksemburgu. Po przeniesieniu siedziby, Y będzie traktowana tak samo jak każda inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która była inkorporowana w Luksemburgu (z tym, że w przypadku Y w rejestrze może pojawić się informacja o przeniesieniu siedziby). Wnioskodawca zakłada, że Y w momencie przeniesienia siedziby stanie się rezydentem podatkowym w Luksemburgu, podlegającym w Luksemburgu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Jednocześnie Y dalej będzie ponosić odpowiedzialność z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych we Francji przed przeniesieniem siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu. Zgodnie z przekonaniem Wnioskodawcy, przekształcenie formy prawnej prowadzonej działalności w Y oraz przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu do Luksemburga nie będzie miało wpływu na prawa i obowiązki Wnioskodawcy powstałe przed przekształceniem oraz przeniesieniem siedziby, w tym na prawa i zobowiązania podatkowe Wnioskodawcy z tytułu dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż po przekształceniu formy prawnej prowadzonej działalności w Y, pierwszy etap Podziału zysku, tj. wzajemne rozliczenia pomiędzy Y, a jej zagranicznym zakładem położonym w Polsce w dalszym ciągu będą dokonywane w ramach jednego podmiotu. Rozliczenia te nie będą generować zysku na poziomie Y, a jedynie ustalą sposób jego podziału pomiędzy spółką macierzystą (Y) i jej zakładem w Polsce. Dalszy etap Podziału zysku, tj. alokacja i wypłata zysku na rzecz wspólników na gruncie uchwały zgromadzenia wspólników będzie, co do zasady, następować w formie dywidendy wypłacanej wspólnikom (bądź jedynemu wspólnikowi). Wnioskodawca podkreśla, że nie będzie posiadać siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lecz będzie prowadzić na terytorium Polski działalność gospodarczą poprzez położony w Polsce zagraniczny zakład (Inwestycję). Celem opisanej restrukturyzacji jest uproszczenie struktury grupy w związku z nabyciem udziałów Wnioskodawcy przez Nowego Wspólnika, wykorzystanie i wzmocnienie efektu synergii wewnątrz grupy, a przede wszystkim skorzystanie z korzyści wynikających z zasady swobody przedsiębiorczości, jak również swobodnego przepływu usług i kapitału w obrębie Unii Europejskiej.

Opisana restrukturyzacja nie ma na celu unikania opodatkowania bądź zmniejszenia należnego zobowiązania podatkowego we Francji, Luksemburgu lub w Polsce. W szczególności, Y stanie się rezydentem podatkowym w Luksemburgu, podlegającym w Luksemburgu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca wyjaśnia, iż nie jest głównym lub jednym z głównych celów osiągnięcie korzyści podatkowej, która mogłaby zostać uznana za sprzeczną w przedstawionych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, a sposób działania za sztuczny. Ponadto, przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu nie będzie się wiązać z wszczęciem procesu likwidacyjnego Y z perspektywy prawnej lub zbyciem aktywów albo przeniesieniem zobowiązań Y. Należy wskazać, iż przedmiot działalności Wnioskodawcy nie ulegnie zmianie. Dodatkowo, rozważana zmiana formy prawnej oraz siedziby Wnioskodawcy nie wpłynie bezpośrednio na posiadane aktywa i pasywa w Polsce.

W związku z przedstawionym powyżej zdarzeniem przyszłym, tj. zmianą formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesieniem siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga, Wnioskodawca przedstawia następujące pytania.

Pytania

- W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym, czy w następstwie dokonania Podziału zysku Y będzie obowiązany zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

  o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) do pobierania i wpłacania zryczałtowanego podatku dochodowego?

  (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

- Czy opisane w zdarzeniu przyszłym zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga

  spowoduje powstanie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

- Czy w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym, zaistnieją inne skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o CIT? (pytanie oznaczone

  we wniosku nr 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 2 Stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy, Podział zysku dokonywany przez zagraniczny zakład w Polsce na rzecz spółki macierzystej (Y) nie będzie uznany za płatność, która skutkuje powstaniem przychodów z dywidend lub innych przychodów z tytuł udziału w zyskach osób prawnych, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem zagraniczny zakład Y w Polsce nie będzie posiadać osobowości prawnej. Oznacza to, iż w następstwie dokonania Podziału zysku, Y nie będzie obowiązany zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 ustawy o CIT do pobierania i wpłacania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Uzasadnienie

Powyższe stanowisko uzasadnione jest w szczególności naturą funkcjonowania zagranicznego zakładu w Polsce (tj. jednostki będącej częścią jednego pod względem prawnym podmiotu).

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie Podziału zysku nie znajdą zastosowania analizowane przepisy z uwagi na brak podmiotowości prawnej zagranicznego zakładu w Polsce (tj. nie jest on w stanie dokonać rzeczywistej wypłaty dywidendy, a także nie generuje on zysków, w odniesieniu do których spółka macierzysta (Y) uzyskiwałaby przychody z udziału w zyskach osób prawnych). Struktura, w której funkcjonuje spółka macierzysta (Y) i zagraniczny zakład w Polsce nie jest tożsama z relacją pomiędzy udziałowcem/akcjonariuszem spółki i samą spółką. Wnioskodawca podkreślił, iż tylko druga ze wskazanych form prowadzenia działalności, może ewentualnie skutkować realizacją płatności wynikających ze wskazanych w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT tytułów (dywidend i zysków z udziału w osobie prawnej), jeżeli płatność ta dokonywana jest przez spółkę z siedzibą w Polsce.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy również płatności związane z Podziałem zysku jako dokonane wewnątrz jednego podmiotu, nie będą skutkować powstaniem, po stronie Y, obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do transferów pieniężnych pomiędzy zagranicznym zakładem w Polsce, a spółką macierzystą (Y) wynikających z wewnątrzzakładowej alokacji oraz transferu zysku, nie znajdą zastosowania regulacje zawarte w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 w związku z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a tym samym Y nie będzie zobowiązana do pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od przedmiotowych płatności dokonywanych wewnątrz jednego podmiotu pod względem prawnym.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy dalszy etap Podziału zysku, tj. alokacja i wypłata zysku na rzecz wspólników na gruncie uchwały zgromadzenia wspólników w formie dywidendy wypłacanej wspólnikom (bądź jedynemu wspólnikowi) nie będzie podlegać podatkowi u źródła w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Na gruncie art. 26 ustawy o CIT, do poboru podatku obowiązany jest podmiot wypłacający dywidendę lub inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Wnioskodawca pragnie jednak podkreślić, iż Y nie będzie posiadać siedziby lub miejsca faktycznego zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lecz będzie prowadzić na terytorium Polski działalność gospodarczą poprzez położony tu zagraniczny zakład (Inwestycję). Siedziba i miejsce faktycznego zarządu Y, zgodnie z przedstawionym powyżej opisem zdarzenia przyszłego i argumentacją będzie znajdować się we Francji oraz, po dokonaniu tzw. transgranicznej migracji siedziby zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, w Luksemburgu. W konsekwencji, do Podziału zysku na rzecz wspólników Y, art. 22 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania.

Oznacza to, iż w następstwie dokonania Podziału zysku, Y nie będzie w żadnym momencie obowiązany, zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 ustawy o CIT, do pobierania i wpłacania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Powyższe wnioski znajdują również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, m.in.

- interpretacji z 27 września 2019 r. (Znak: 0111-KDIB1-3.4010.307.2019.2.BM),

- interpretacji z 15 kwietnia 2019 r. (Znak: 0111-KDIB1-2.4010.60.2019.2.DP),

- interpretacji z 12 grudnia 2018 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.407.2018.2.BK).

Ad 3 Stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga nie spowoduje powstania zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają wyraźnie zakreślonej definicji „przychodu”, natomiast w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT ustawodawca wskazał otwarty katalog zdarzeń, które wiążą się z powstaniem przychodu. Wnioskodawca ponadto wskazuje, że ustawa o CIT oprócz listy przykładowych zdarzeń, które powodują powstanie przychodu zawiera również katalog zdarzeń, które - mocą ustawy - nie są związane z powstaniem przychodu (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT).

Zmiana formy prawnej oraz przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu nie jest ujęte w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. W związku z tym należy poddać analizie czy stanowi ona zdarzenie ujęte w katalogu zdarzeń powodujących powstanie przychodu w myśl art. 12 ustawy o CIT.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie odniesie korzyści majątkowej w ścisłym związku ze zmianą formy prawnej oraz przeniesieniem siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga. Innymi słowy nie dojdzie do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów Wnioskodawcy. Nie dojdzie również do zbycia lub przekazania majątku Wnioskodawcy na rzecz jakiegokolwiek podmiotu zewnętrznego - w tym na rzecz wspólników Wnioskodawcy, a byt prawny Wnioskodawcy nie zostanie przerwany.

Ponadto, przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu nie będzie się wiązać z wszczęciem procesu likwidacyjnego Y z perspektywy prawnej lub zbyciem aktywów albo przeniesieniem zobowiązań Y.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że w związku ze zmianą formy prawnej oraz przeniesieniem siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga nie dojdzie do powstania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o CIT.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zauważyć również, że z dniem 1 stycznia 2019 r. do ustawy o CIT wprowadzono podatek od dochodów z niezrealizowanych zysków (art. 24f i nast. ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 24f ust. 2 ustawy o CIT, opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków podlega:

1)przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w wyniku którego Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku, przy czym przenoszony składnik majątku pozostaje własnością tego samego podmiotu;

2)zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), w wyniku której Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika, w związku z przeniesieniem jego siedziby lub zarządu do innego państwa.

Ponadto, zgodnie z art. 24f ust. 3 ustawy o CIT, przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, obejmuje w szczególności sytuację, w której:

1)podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, przenosi do swojego zagranicznego zakładu składnik majątku dotychczas związany z działalnością prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2)podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przenosi do państwa swojej rezydencji podatkowej lub do innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym prowadzi działalność poprzez zagraniczny zakład, składnik majątku dotychczas związany z działalnością prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny zakład;

3)podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przenosi do innego państwa całość albo część działalności prowadzonej dotychczas poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie jest rezydentem podatkowym w Polsce. W ocenie Wnioskodawcy, oznacza to, że w wyniku zmiany formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienia siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga nie dojdzie zatem do zmiany rezydencji podatkowej podatnika podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuacja zmiany formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienia siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu nie spowoduje również utraty praw do opodatkowania przez Rzeczpospolitą Polską dochodów ze zbycia Inwestycji Wnioskodawcy. W tym zakresie Wnioskodawca wskazuje, że zarówno art. 13 Umowy polsko-francuskiej, jak i art. 13 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r., Dz.U.1996.110.527; dalej: „Umowa polsko-luksemburska”) stanowią, że prawo do opodatkowania zysków ze sprzedaży majątku nieruchomego Wnioskodawcy położonego na terytorium Polski, w tym Inwestycji, przysługuje, co do zasady państwu, w którym położony jest ten majątek.

Ponadto, art. 13 obydwu umów przewiduje, że prawo do opodatkowania zysków ze sprzedaży udziałów Wnioskodawcy - pod warunkiem, że, co do zasady, wartość udziałów Wnioskodawcy związana będzie głównie z nieruchomościami zlokalizowanymi w Polsce lub gdy aktywa Wnioskodawcy składać się będą w ponad 50% z nieruchomości zlokalizowanych w Polsce - będzie przysługiwać państwu, w którym położony jest majątek nieruchomy.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że nie dojdzie do przeniesienia składnika majątku dotychczas związanego z działalnością prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez zagraniczny zakład do państwa swojej rezydencji podatkowej lub do innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność poprzez zagraniczny zakład. Jak wyjaśnia bowiem Wnioskodawca, zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu nie mogą faktycznie skutkować przeniesieniem Inwestycji (nieruchomości komercyjnej) do państwa rezydencji podatkowej Wnioskodawcy lub do innego niż Rzeczpospolita Polska państwa. Inwestycja jest to bowiem składnik majątku nieruchomego zlokalizowany w Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca wyjaśnia również, że nie dojdzie do przeniesienia do innego państwa całości lub części działalności prowadzonej dotychczas poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład. Jak wyjaśnia bowiem Wnioskodawca, zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y nie mogą faktycznie skutkować przeniesieniem działalności związanej z Inwestycją, jako że działalność ta opiera się o czerpanie dochodów z najmu Inwestycji, tj. nieruchomości komercyjnej położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wynika również z art. 6 Umowy polsko-luksemburskiej, dochody z majątku nieruchomego podlegają opodatkowaniu w tym państwie, w którym ten majątek jest położony.

Wskazaną zasadę opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego stosuje się również do dochodów z bezpośredniego użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania, najmu, dzierżawy itp. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga nie doprowadzi do sytuacji, w wyniku której Rzeczpospolita Polska w całości albo w części utraci prawo do opodatkowania dochodów z bieżącej działalności operacyjnej zagranicznego zakładu w Polsce ani też ze zbycia Inwestycji lub innego składnika majątku nieruchomego. Zważywszy, że znajdujące zastosowanie postanowienia wyżej wymienionych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują analogiczne zasady opodatkowania zysków z odpłatnego zbycia majątku, Rzeczpospolita Polska nie utraci (w konsekwencji zmiany formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienia siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga) praw do opodatkowania zysków z bieżącej działalności operacyjnej zagranicznego zakładu w Polsce ani ze zbycia majątku znajdującego się w zagranicznym zakładzie położonym w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie zatem zobowiązanie podatkowe na gruncie ustawy o CIT związane ze zmianą formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesieniem siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga.

Powyższe wnioski znajdują również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych w podobnych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych, m.in. z 7 czerwca 2019 r. (Znak: 0114-KDIP2-1.4010.108.2019.3.AJ).

Ad 4 Stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga nie będą prowadzić do powstania innych skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego:

- zgodnie z przepisami prawa francuskiego kodeksu cywilnego, zmiana formy prawnej Wnioskodawcy jest możliwa i nie będzie prowadzić do powstania nowego podmiotu prawa,

  gdyż Wnioskodawca zachowa dotychczasową podmiotowość prawną. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie kontynuował działalność w oparciu o dotychczas zgromadzony

  majątek oraz długi i zobowiązania,

- przeniesienie siedziby statutowej oraz miejsca faktycznego zarządu nie będzie się wiązać z wszczęciem procesu likwidacyjnego Y z perspektywy prawnej lub zbyciem aktywów

  albo przeniesieniem zobowiązań Y, przeniesienie siedziby statutowej nie spowoduje utraty osobowości prawnej przez Y,

- w wyniku zmiany formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienia siedziby oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga przedmiot działalności

  Wnioskodawcy nie ulegnie zmianie,

- rozważana zmiana formy prawnej oraz siedziby Wnioskodawcy nie wpłynie bezpośrednio na posiadane aktywa i pasywa w Polsce oraz ich wartość (rynkową oraz bilansową).

W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby oraz miejsca faktycznego zarządu Y z Francji do Luksemburga nie będzie prowadzić do powstania innych skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o CIT.

Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie bowiem podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, na którym spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu dochodów osiąganych na terytorium Polski, w tym m.in. z tytułu dochodów z najmu Inwestycji.

Powyższe wnioski znajdują również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych w podobnych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych, m.in. z 11 grudnia 2009 r. (Znak: IPPB3/423-644/09-3/AG).

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym zmiana formy prawnej Wnioskodawcy oraz przeniesienie siedziby oraz miejsca faktycznego zarządu Spółki z Francji do Luksemburga nie będą prowadzić do powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy o CIT i nie będą przedmiotem opodatkowania na podstawie art. 7, art. 12 oraz. art. 14 ustawy o CIT.

W świetle art. 7 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Art. 12 konstytuuje zaś katalog przychodów jako m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych rzeczy lub prawa, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę treść wyżej wymienionych przepisów prawa oraz opis zdarzenia przyszłego, sama zmiana formy prawnej oraz przeniesienie siedziby oraz miejsca faktycznego zarządu Spółki z Francji do Luksemburga nie powoduje jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego po stronie Spółki, zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów, a zatem nie można mówić o powstaniu przychodu (dochodu) do opodatkowania na terytorium Polski na gruncie art. 7, art. 12 oraz art. 14 w związku z art. 3 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja  dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili  i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wnioksu nr 1, 5 i 6 wydano/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.