Temat interpretacji

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na wypłatę wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług postprodukcji reklamowej stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez Spółkę na wypłatę wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług postprodukcji reklamowej będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez Spółkę na wypłatę wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług postprodukcji reklamowej będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest firmą z siedzibą na terytorium Polski, działającą w branży farmaceutycznej, zajmującą się m.in. produkcją oraz sprzedażą leków, suplementów diety, kosmetyków i wyrobów medycznych (dalej łącznie: Produkty).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podejmuje szereg działań mających na celu zwiększenie sprzedaży swoich Produktów. W tym celu, Spółka prowadzi między innymi kampanie reklamowe Produktów poprzez emisję reklam, w szczególności reklam radiowych i telewizyjnych. W celu przygotowania reklamy telewizyjnej, Spółka nagrywa we własnym zakresie, przy współudziale podwykonawców tj. reżyserów, operatorów, scenografów, kostiumografów, materiał reklamowy z udziałem wybranych aktorów, celebrytów lub innych rozpoznawalnych osób oraz statystów. W celu wyprodukowania spotu reklamowego w oparciu o taki materiał niezbędna jest jego profesjonalna postprodukcja telewizyjna, mająca na celu przygotowanie kopii (egzemplarza) filmu reklamowego. W tym czasie film reklamowy jest montowany, tj. wybierane są duble, dodawane napisy, efekty wizualne i dźwiękowe, nagrywane postsynchrony, przygotowywana jest wersja emisyjna filmu.

W celu przygotowania reklamy radiowej, Spółka tworzy scenariusz reklamy, dokonuje wyboru lektorów. Wyprodukowaniem spotu reklamowego zajmują się profesjonalne studia postprodukcji radiowej. Celem jest zapewnienie reklamie właściwych parametrów technicznych i estetycznych, czyli np. miksowanie dźwięków w całość, nagrywanie, obróbka i rekonstrukcja dźwięku, mastering, montaż itp.

Spółka zleca więc świadczenie usług postprodukcji radiowej lub telewizyjnej (dalej: Usługi postprodukcji) podmiotom specjalizującym się w świadczeniu takich usług. Podmiotami takimi są głównie agencje reklamowe, agencje produkcji filmowej, studia dźwiękowe, studia animacji (dalej: Wykonawcy). W ramach realizowanych Usług postprodukcji, Wykonawcy są zobowiązani do wykonania uzgodnionych ze Spółką czynności oraz prac w stosunku do posiadanego przez Spółkę materiału reklamowego. Prace te mogą obejmować w szczególności digitalizację materiału z planu, montażu offline/online, przygotowanie materiału po montażu do korekcji koloru, korekcja koloru, rendering materiału do onlineu, przygotowanie komputerowych efektów specjalnych, przygotowanie animacji 2D/3D, udźwiękowienie, nagranie lektorów do reklamy, nagrywanie postsynchronów, udźwiękowienie materiału produkcji reklam, przygotowanie kaset emisyjnych i przekazania ich do radia i telewizji.

Zlecając Usługi postprodukcji Spółka wskazuje, jakie czynności powinny być wykonane przez Wykonawcę w zakresie posiadanego przez Spółkę materiału reklamowego. Przy realizacji jednego spotu reklamowego Spółka może korzystać z usług różnych Wykonawców, np. usługi postprodukcji obrazu wykonuje Wykonawca 1, usługi postprodukcji dźwięku Wykonawca 2, animację wykonuje Wykonawca 3, montażu całości reklamy dokonuje Wykonawca 4. Są również sytuacje usług kompleksowo wykonywanych przez jednego Wykonawcę. Wynikiem prac Wykonawców jest zrealizowany spot reklamowy nadający się do emisji w radiu lub telewizji.

Wynagrodzenie za wykonanie Usług postprodukcji może obejmować także wynagrodzenie Wykonawcy z tytułu następujących świadczeń dodatkowych:

• z tytułu przeniesienia na Spółkę własności uzgodnionej liczby kopii (egzemplarzy) wykonanych spotów reklamowych, a także wszelkich utrwalonych materiałów (własność przechodzi na Spółkę z chwilą zapłaty ustalonego wynagrodzenia),
• z tytułu przeniesienia na Spółkę majątkowych praw autorskich lub udzielenia licencji do wykonanych prac w zakresie powstawania spotów reklamowych, na określonych polach eksploatacji (np. do jego utrwalania, kopiowania, wprowadzania do obrotu, nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, dokonywania modyfikacji),
• z tytułu udzielenia Spółce licencji do utworów muzycznych, nabytych przez Wykonawcę i wykorzystanych w spocie reklamowym,
• z tytułu archiwizowania przez ustalony czas określonych materiałów, dotyczących każdego zleconego projektu (dalej razem: Świadczenia dodatkowe).

Powyższe Świadczenia dodatkowe mają na celu umożliwienie Spółce wykorzystywania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej zrealizowanych przez Wykonawcę prac w zakresie spotów reklamowych (efektu zamówionych prac). Bez przeniesienia prawa własności egzemplarzy przygotowanego spotu, majątkowych praw autorskich do tego spotu na określonych polach eksploatacji, w tym udzielenia licencji do utworów muzycznych wykorzystanych w spocie, czy licencji do nagrania głosu lektora Spółka nie miałaby realnej możliwości użytkowania efektów zakupionych Usług postprodukcji.

Z tytułu realizacji Usług postprodukcji, Wykonawca otrzymuje od Spółki ustalone wynagrodzenie. Wynagrodzenie należne z tytułu jednego zlecenia jest ustalane odrębnie w stosunku do określonego zlecenia (czyli w stosunku do wykonania określonego spotu reklamowego, nowej wersji spotu, określonych usług postprodukcji dźwięku, usług animacji itd). Wynagrodzenie jest natomiast kalkulowane na podstawie zakresu czynności postprodukcji reklamowej, jaki Spółka zleca Wykonawcy. W zależności od Wykonawcy, poszczególne rodzaje czynności wykonywane przez Wykonawcę mają określone zryczałtowane stawki w cenniku usług Wykonawcy, albo stosowane są stawki za godzinę pracy Wykonawcy. Zdarza się jednak, że dla pewnych czynności są ustalane indywidualne dla Spółki ceny usług, co ma miejsce np. w przypadku usługi polegającej na udźwiękowieniu reklamy ze znanym z TV lub radia lektorem, posiadającym rozpoznawalny głos wraz z muzyką z banku, czy zleceń dotyczących animacji, gdzie cena zależy od rodzaju animacji (2D czy 3D), skomplikowania danej animacji i czasu jej trwania. Niejednokrotnie ustalone ostatecznie wynagrodzenie danego Wykonawcy z tytułu zleconych mu prac przekracza kwotę 3.500,00 PLN.

Ustalone wynagrodzenie należne Wykonawcom z tytułu wykonania Usług postprodukcji reklamowej obejmuje również Świadczenia dodatkowe. Ani obowiązujące cenniki, ani zlecenia wykonania usług nie zawierają odrębnego wynagrodzenia z tytułu wykonania Świadczeń dodatkowych, ani nie wskazują, jaką część ustalonego wynagrodzenia należy przypisać do Świadczeń dodatkowych, w szczególności do majątkowych praw autorskich czy licencji.

Z tytułu świadczenia Usług postprodukcji Spółka nie dokonuje wpłat zaliczek (przedpłat) przed wykonaniem przez Wykonawcę zleconych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na wypłatę wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług postprodukcji reklamowej będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ustawa o CIT)...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę na wypłatę wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług postprodukcji reklamowej będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT.

1. Wydatki na usługi postprodukcji reklamowej jako koszty podatkowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, w celu zaliczenia wydatków poniesionych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów, wydatki te muszą spełniać łącznie następujące warunki:

1. zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów podatnika,
2. nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. a) Związek kosztu z przychodami.

W celu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, poniesienie wydatku musi być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskiwanie przychodów. Należy przy tym podkreślić, że związek pomiędzy wydatkami, a przychodami nie musi być związkiem bezpośrednim. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podejmuje szereg działań mających na celu zwiększenie sprzedaży Produktów, w tym w szczególności emituje reklamy tych Produktów w radiu i telewizji. W celu wyprodukowania spotu reklamowego, który będzie mógł być wyemitowany Spółka musi nabyć szereg usług związanych z jego produkcją. Takimi usługami są między innymi nabywane Usługi postprodukcji. Emisja reklam w radiu i telewizji niewątpliwie może się przyczynić do zwiększenia sprzedaży Produktów i tym samym uzyskania przez Spółkę z tego tytułu przychodów. W konsekwencji powyższego, ponoszone przez Spółę wydatki na Usługi postprodukcji zostały poniesione przez Spółkę w celu uzyskania przychodów.

Ad. b) Katalog wyjątków.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Przedmiotowy katalog nie zawiera postanowień uniemożliwiających zaliczenie do kosztów podatkowych usług postprodukcji reklamowej.

W świetle powyższego, należy uznać, że wydatki poniesione przez Spółkę na usługi postprodukcji reklamowej stanowią koszty uzyskania przychodów.

2. Charakter ponoszonych kosztów.

W świetle art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e ustawy o CIT, wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów, można podzielić na dwie kategorie:

1. koszty bezpośrednie - koszty, które można powiązać z konkretnym przychodem, jaki podatnik osiągnął albo planuje i osiągnąć,
2. koszty pośrednie - koszty, które są związane z całokształtem działalności prowadzonej przez podatnika i nie ma możliwości ich powiązania z konkretnym strumieniem przychodów.

W zależności od tego do jakiej grupy kosztów dany wydatek zostanie zaklasyfikowany, przepisy ustawy o CIT, przewidują odmienne zasady jego ujęcia w czasie.

Przepisy ustawy o CIT, nie definiują pojęcia kosztów bezpośrednich oraz kosztów pośrednich, w związku z czym, aby właściwie określić charakter kosztu należy odnieść się do definicji wypracowanych w praktyce sądów administracyjnych oraz organów podatkowych. Zgodnie z ich treścią, przez koszty bezpośrednie należy rozumieć wydatki ponoszone przez podatnika związane bezpośrednio z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, dające się przyporządkować do konkretnych osiągniętych dzięki nim przychodów (ich poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie bądź możliwość uzyskania konkretnych przychodów).

Natomiast, przez koszty pośrednie rozumieć należy wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, których nie można powiązać z konkretnym przychodem, służące w bardziej ogólny sposób funkcjonowaniu podatnika oraz osiąganiu przez niego przychodów (nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstanie związany z nimi przychód).

Wydatków poniesionych przez Spółkę na Usługi postprodukcji nie można w sposób bezpośredni powiązać z żadnymi konkretnymi przychodami Spółki. Nie ulega jednocześnie wątpliwości, że zakup tych usług może się przyczynić do zwiększenia sprzedaży Produktów i tym samym przychodów osiąganych przez Spółkę. W konsekwencji powyższego, należy uznać, że wydatki ponoszone na Usługi postprodukcji stanowią tzw. koszty pośrednie.

3. Moment rozpoznania kosztów pośrednich w czasie.

Moment rozpoznania kosztów pośrednich dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych został określony w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, uważa się, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle cytowanego przepisu moment rachunkowego ujęcia danego wydatku w księgach rachunkowych jako kosztu (moment jego wykazania w rachunku zysków i strat) wyznacza również moment uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu dla potrzeb podatkowych.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzeczeniu NSA z 27 września 2012 r. (sygn. II FSK 253/11), cyt: W związku z poczynionymi uwagami należy stwierdzić, że ujęcie (zaksięgowanie) wydatku w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Wydatek dla zakwalifikowania go do kosztów uzyskania przychodu musi zatem spełniać wymogi określone ustawą podatkową, ale w czasie koszt ten ujawniony jest w dniu jego zaksięgowania w księgach rachunkowych.

Stanowisko takie potwierdzają również liczne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane przez organy podatkowe, jak np.

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 maja 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-204/14/CzP),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-913/11-2/PK1),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 października 2012 r. (sygn. IPPB5/423-646/12-3/RS),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 października 2012 r. (sygn. IPPB3/423-527/12-4/ KK),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 sierpnia 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-780/12/JD).

W świetle powołanych powyżej interpretacji organów podatkowych i orzecznictwa NSA, w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka powinna rozpoznawać jako koszty uzyskania przychodów wydatki ponoszone z tytułu nabycia Usług postprodukcji w chwili ich ujęcia w księgach dla potrzeb rachunkowych.

4. Brak podstaw do amortyzacji.

Spółka pragnie wskazać, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące amortyzacji autorskich lub pokrewnych praw majątkowych.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Opisane w zdarzeniu przyszłym Umowy zawierane przez Spółkę z Wykonawcami nie określają odrębnego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia na jej rzecz praw autorskich. Podobnie, odrębna cena nie jest wskazana z tytułu obowiązku dokonywania archiwizacji przez Wykonawców określonych materiałów.

Wynagrodzenie Wykonawcy z tytułu realizacji Usług postprodukcji jest ustalane każdorazowo na podstawie zakresu czynności postprodukcji reklamowej, jaki Spółka zleca Wykonawcy. W zależności od Wykonawcy, poszczególne rodzaje czynności wykonywane przez Wykonawcę mają określone zryczałtowane stawki w cenniku usług Wykonawcy, albo stosowane są stawki za godzinę pracy Wykonawcy. Zdarza się jednak, że dla pewnych czynności są ustalane indywidualne dla Spółki ceny usług. Jednocześnie, na ustalenie wynagrodzenia z tytułu realizacji Usług postprodukcji nie ma wpływu fakt wykonania świadczeń dodatkowych. Sprzedawca nie przewiduje żadnych odrębnych stawek z tytułu realizacji takich świadczeń. Takie ustalenie ceny jest odzwierciedleniem gospodarczego charakteru analizowanej transakcji. Spółka zawiera bowiem umowy o świadczenie Usług postprodukcji reklamowej w celu wykonania przez Wykonawcę określonych czynności prac na posiadanym przez Spółkę materiale reklamowym. Świadczeniem zasadniczym umowy jest więc wykonanie Usług postprodukcji, natomiast Świadczenia dodatkowe stanowią wyłącznie czynności pomocnicze w realizacji głównego przedmiotu umowy, czyli Usług postprodukcji.

W świetle powyższego, należy uznać, że w ramach zawieranych przez Spółkę umów nie występuje cena nabycia autorskich lub pokrewnych praw majątkowych i tym samym nie ma podstaw do amortyzowania przez Spółkę dla potrzeb podatkowych nabytych w ramach zlecanych usług praw autorskich.

W konsekwencji powyższego, wydatki ponoszone przez Spółkę na zakupu usług postprodukcji reklamowej będą stanowiły koszty pośrednie i będą zaliczane do kosztów podatkowych na zasadach określonych w art. 15 ust. 4d.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę potwierdzają interpretacje wydawane przez organy podatkowe. Przykładem mogą być tutaj następujące interpretacje:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 maja 2014 r., sygn. akt IPPB5/423-107/14-2/IŚ, w której stwierdzono: W rozpatrywanej sprawie nie sposób również pominąć, że dla sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania wynagrodzeń z tytułu umów o dzieło istotny jest sam sposób skonstruowania takiej umowy. Zgodnie przyjętym w doktrynie poglądem, Jeżeli bowiem z umowy wynika, że wypłacane wynagrodzenie dotyczy stworzenia dzieła i autor otrzymuje honorarium autorskie, a za przeniesienie praw autorskich nie jest ustalone odrębne wynagrodzenie to nie ma podstaw do amortyzowania tego wydatku, bo tak naprawdę nie nastąpiło odpłatne nabycie praw majątkowych. Przeniesienie prawa do dzieła następuje nieodpłatnie (Krystyna Witt, Umowa o dzieło a prawa autorskie, Monitor Podatkowy 2/2002). Podobne stanowisko prezentuje Irena Ożóg w Amortyzacja podatkowa. Warszawa 1995,: Jeżeli w umowie nie będzie określonej ceny nabycia praw autorskich, wypłacone honorarium należałoby uznać bezpośrednio za koszt uzyskania przychodu; u nabywcy prawa jego wartość wynosi wówczas 0.
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 listopada 2013 r., sygn. akt IPPB3/423-544/12-4/ PK1, w której stwierdzono: Natomiast co do praw autorskich, Spółka uważa, iż przedmiotem umowy jest wykonanie określonych dzieł do, których Spółka uzyskuje autorskie prawa majątkowe, jednak zawarta przez Spółkę a wykonawcą umowa o dzieło nie wyodrębnia wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich. Zgodnie z poglądem (Krystyna Witt, Umowa o dzieło a prawa autorskie, Monitor Podatkowy 2/2002) jeżeli bowiem z umowy wynika, że wypłacone wynagrodzenie dotyczy stworzenia dzieła i autor otrzymuje honorarium autorskie, a za przeniesienie praw autorskich nie jest ustalone odrębne wynagrodzenie to nie ma podstaw do amortyzowania tego wydatku, bo tak naprawdę nie nastąpiło odpłatne nabycie praw majątkowych. Przeniesienie praw do dzieła następuje nieodpłatnie. Na podstawie umowy o dzieło, za wykonanie dzieła, Spółka zobowiązana była do zapłaty wynagrodzenia, przy czym umowa nie wyodrębnia wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich, w ramach wynagrodzenia następuje przeniesienie praw autorskich. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotowe wydatki winna zakwalifikować jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów, a ponoszone koszty związane są z wytworzeniem WNiP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się że, w zakresie stanu faktycznego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi

na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach