Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wpłaty na fundusz remontowy od właścicieli lokali są przychodem zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy wpłaty na fundusz remontowy od właścicieli lokali należy wykazywać w CIT-8 w sekcji D.1 pkt 53.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 marca 2025 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.74.2025.1.AJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 21 marca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Fundusz remontowy, chociaż nie jest obowiązkowy, stanowi bardzo istotną część funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej. Pozwala na zgromadzenie odpowiedniego budżetu koniecznego w razie potrzeby przeprowadzenia remontów czy też bieżących napraw. Jest bardzo potrzebny, aby wspólnota działała sprawnie. Pokrywane są z niego niezbędne remonty, których koszty mogą być bardzo wysokie. Celem prowadzenia funduszu remontowego są między innymi takie prace jak: termomodernizacja budynku, remont dachu, wymiana instalacji elektrycznej, wodnej, kanalizacyjnej czy ciepłowniczej, zagospodarowanie wspólnego terenu zewnętrznego, osuszanie fundamentów, renowacja wind czy odmalowanie klatek schodowych.

We Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w drodze głosowania została podjęta Uchwała przez członków wspólnoty (w każdym roku podatkowym od momentu zawiązania się Wspólnot) o ustanowieniu funduszu remontowego i gromadzeniu, na osobnym rachunku bankowym, środków z zaliczek na fundusz remontowy. Stawkę wpłat na fundusz remontowy w danym roku precyzuje uchwała podjęta na zebraniu wspólnoty mieszkaniowej. Na fundusz remontowy składają się wszyscy członkowie wspólnoty. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o własności lokali członkowie wspólnoty pokrywają koszty remontów.

Zarząd wspólnoty nie może bez upoważnienia rozporządzać środkami z funduszu, wszystkie sprawy odnoszące się do funduszu remontowego podejmowane są w formie uchwały, którą poprzedza głosowanie. Fundusze, które nie zostały wykorzystane w danym roku przechodzą na rok następny. Przedmiotem należnej wpłaty jest fundusz remontowy w takiej wysokości, w jakiej planowane są koszty, zaś wpłaty przekraczające tą wysokość - nawet jeżeli są uchwalone przez Wspólnotę - stanowią przychody na pokrycie przyszłych wydatków.

Pytania

1.Czy wpłaty na fundusz remontowy od właścicieli lokali są przychodem zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2.Czy wpłaty na fundusz remontowy od właścicieli lokali należy wykazywać w CIT-8 w sekcji D.1 pkt 53 ?

Państwa stanowisko w sprawie

Wspólnota Mieszkaniowa uznaje, że na mocy art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wpłaty na Fundusz Remontowy nie stanowią przychodu wspólnoty i nie należy ich wykazywać w formularzu CIT-8 sekcja D pkt 53. Podkreślamy, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o własności lokali to członkowie wspólnoty pokrywają koszty remontów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1048; dalej: „uwl”).

Zgodnie z art. 6 uwl:

Ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Ponadto, w myśl art. 3 ust. 2 i 3 powyższej ustawy:

Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278; dalej: „ustawa o CIT”):

Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o CIT, są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT wynika, że:

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby prawidłowo zastosować powyższe przepisy w odniesieniu do Wspólnoty Mieszkaniowej i jej działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, należy przywołać w tym miejscu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych gdyż ustalony w powyższy sposób dochód (art. 7 ust. 2 ustawy o CIT) może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o CIT. Kwestia zwolnienia jednak nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że we Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w drodze głosowania została podjęta Uchwała przez członków wspólnoty (w każdym roku podatkowym od momentu zawiązania się Wspólnot) o ustanowieniu funduszu remontowego i gromadzeniu, na osobnym rachunku bankowym, środków z zaliczek na fundusz remontowy. Celem prowadzenia funduszu remontowego są między innymi takie prace jak: termomodernizacja budynku, remont dachu, wymiana instalacji elektrycznej, wodnej, kanalizacyjnej czy ciepłowniczej, zagospodarowanie wspólnego terenu zewnętrznego, osuszanie fundamentów, renowacja wind czy odmalowanie klatek schodowych.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wpłaty na fundusz remontowy od właścicieli lokali są przychodem zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy wpłaty te należy wykazywać w CIT 8 w sekcji D.1. pkt 53.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości ponownie wskazać należy że zgodnie z art. 12 ust.1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, co oznacza, że bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób. Oznacza to, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na rachunek wspólnoty stanowią, w rozumieniu ustawy podatkowej, przychód. Dotyczy to również uiszczonych przez członków wspólnoty zaliczek na fundusz remontowy.

Fakt, że z uiszczonych przez członków Wspólnoty zaliczek na fundusz remontowy pokrywane są niezbędne remonty, oraz że zaliczki, które nie zostały wykorzystane w danym roku przechodzą na rok następny nie przesądza, że kwoty tych zaliczek nie są środkami pieniężnymi otrzymanymi przez podatnika, czyli wspólnotę mieszkaniową, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Do wpłat tych nie ma zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Istotą wspólnoty nie jest bowiem świadczenie usług na rzecz członków wspólnoty, a jedynie gromadzenie środków i dokonywanie z nich opłat niezbędnych dla utrzymania lokali w należytym stanie. Jednocześnie omawiane wpłaty zaliczek na fundusz remontowy nie znajdują się w zamkniętym katalogu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie sformułowano również ogólnego wyłączenia w przypadku otrzymania zaliczek służących pokryciu kosztów. W związku z powyższym, środki pieniężne, na moment ich otrzymania przez podatnika - powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych jako przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. otrzymane kwoty stanowić będą przychód podatkowy w dacie otrzymania poszczególnych zaliczek. Jednocześnie kwoty wydatkowane z funduszu remontowego mogą stanowić koszty podatkowe. Przedmiotem zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, może być natomiast stosownie ustalony dochód, stanowiący nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Tym samym skoro wpłaty na fundusz remontowy stanowią przychód zgodnie z art. 12 ust. 1 to należy go wykazać w deklaracji CIT-8 jako przychód ze źródeł położonych na terytorium RP bez względu na to czy przychód ten podlega opodatkowaniu czy też zwolnieniu.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.