Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 15 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wpłat środków pieniężnych przez Spółkę na Pani rachunek bankowy. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 kwietnia 2025 r. (wpływ 9 kwietnia 2025 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni A. R. jest polskim rezydentem podatkowym. Okresowo Wnioskodawczyni współpracuje, jako freelancer ze Spółką, która ma siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki. Wskazana Spółka nie ma Oddziału, czy Siedziby na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, czy Unii Europejskiej. Należy dodać, że wskazana Spółka jest powiązana z partnerem życiowym Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni A. R. okresowo wykonując czynności, jako freelancer potrzebuje określonych ruchomości. Również warto zaznaczyć, że Wnioskodawczyni A. R. okresowo na potrzeby Spółki dokonuje zakupów wskazanych przez ww. podmiot ruchomości. Co szczególnie ważne za ich wykonanie nie otrzymuje jakiegokolwiek wynagrodzenia. Należy wskazać, że środki na zakup ruchomości przelewane są na rachunek bankowy Podatnika A. R., która następnie dokonuje zakupu zgodnie z dyspozycją na rzecz Spółki. Tym samym na zakupy ruchomości zostają przeznaczone w całości środki pochodzące ze Spółki, a na dowodach zakupu widnieje wskazana Spółka. Warto dodać, że w umowie pomiędzy Wnioskodawczynią, a Spółką przewidziana została możliwość wykorzystania ruchomości stanowiącej własność wskazanego podmiotu.

Wnioskodawczyni A. R. uznaje, że na potrzeby dokonywanych zakupów dla Spółki jej rachunek bankowy powinien wyłącznie być traktowany jako rozliczeniowy. Należy podkreślić, że Wnioskodawczyni nie była podmiotem uprawnionym do jakiegokolwiek dysponowania wskazanymi środkami pieniężnymi.

W związku z powyższym należy wskazać, że środki pieniężne Spółki są przechowane na rachunku bankowym Podatnika w czasie pomiędzy datą dokonania przelewu, a datą wydatkowania na ruchomości zgodnie z dyspozycją Spółki

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawczyni nie ma swobody w dysponowaniu środkami w żadnym momencie, a więc nie może dysponować środkami w ogóle bez zgody Spółki, środki nie są własnością Wnioskodawczyni.

Pozostały opis stanu faktycznego, który został przedstawiony przez Wnioskodawczynię w treści uzupełnienia wniosku jako, że dotyczy zagadnienia objętego podatkiem dochodowym od osób fizycznych przedstawiony został w rozstrzygnięciu obejmującym swym zakresem ocenę stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie ww. podatku.

Pytanie

Czy w przypadku wpłat środków pieniężnych przez Spółkę na rachunek bankowy Wnioskodawczyni, które są na nim przechowane do czasu wydatkowania zgodnie z dyspozycją Spółki powstaje po stronie Podatnika obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 1 ust. 1 (winno być: art. 1 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania wskazanym podatkiem są:

1) umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych;

2) umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku;

3) umowa darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

4) umowa dożywocia,

5) umowa o dział spadku oraz umowa o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

6) ustanowienie hipoteki,

7) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności,

8) umowa depozytu nieprawidłowego,

9) umowa spółki.

Na gruncie wskazanej regulacji ustawowej ukształtowało się następujące stanowisko doktryny: „Mianowicie, przedmiotem opodatkowania PCC jest dokonanie określonych czynności cywilnoprawnych, których jednoznaczne określenie zostało dokonane w tym artykule” (por. Tomasz Nierobisz „Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych. Komentarz” C.H. Beck 2011).

Skoro wskazany katalog ma charakter wyczerpujący, stąd należy zadać pytanie, czy opisana w stanie faktycznym sytuacja podlega pod jedną z opisanych czynności prawnych. Zatem przedmiotem ewentualnego rozważania może być albo umowa pożyczki, albo umowa depozytu nieprawidłowego. W tym miejscu należy przypomnieć, że art. 720 par. 1 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że „Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego tę samą ilość pieniędzy albo określona ilość rzeczy tego samego i tej samej jakości”. Tym samym zgodnie z opisem stanu faktycznego nie mamy do czynienia z umową pożyczki.

Niezależnie od powyższego należy zaznaczyć, że wśród umów ustawodawca wymienił właśnie umowę depozytu nieprawidłowego, która została uregulowana w art. 845 ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie ze wskazanym przepisem, jeżeli z umowy, okoliczności lub regulacji szczególnych wynika, że osoba przechowująca środki pieniężne lub rzeczy oznaczone co do gatunku może rozporządzać oddanymi środkami pieniężnymi to w tym wypadku mamy do czynienia z umową depozytu nieprawidłowego. Uwzględniając opis stanu faktycznego należy wskazać, że sytuacja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295):

Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c) (uchylona),

d) umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e) umowy dożywocia,

 f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g) (uchylona),

h) ustanowienie hipoteki,

 i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

 j) umowy depozytu nieprawidłowego,

k) umowy spółki.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają:

2)   

2) zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

3) orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają więc wyłącznie czynności, które zostały wymienione w ustawie.

Stosownie do powołanego już powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy oraz umowy depozytu nieprawidłowego.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy:

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Zgodnie z art. 835 ww. ustawy:

Stosownie do art. 839 ww. ustawy:

Na podstawie art. 845 ww. ustawy:

Z treści art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że umowa pożyczki jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą, polegającą na zobowiązaniu stron do przeniesienia własności pieniędzy lub innych rzeczy oznaczonych rodzajowo, natomiast jej gospodarczy sens wyraża się w tym, że biorący pożyczkę uzyskuje możliwość korzystania przez pewien czas z wartości przekazanych mu przez dającego pożyczkę.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że okresowo współpracuje Pani, jako freelancer ze Spółką, która ma siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki. Okresowo na potrzeby Spółki dokonuje Pani zakupów wskazanych przez ww. podmiot ruchomości. Za ich wykonanie nie otrzymuje Pani jakiegokolwiek wynagrodzenia. Środki na zakup ruchomości przelewane są na Pani rachunek bankowy, następnie dokonuje Pani zakupu zgodnie z dyspozycją na rzecz Spółki. Tym samym na zakupy ruchomości zostają przeznaczone w całości środki pochodzące ze Spółki, a na dowodach zakupu widnieje wskazana Spółka. Nie była Pani podmiotem uprawnionym do jakiegokolwiek dysponowania wskazanymi środkami pieniężnymi. Środki pieniężne Spółki są przechowane na Pani rachunku bankowym w czasie pomiędzy datą dokonania przelewu, a datą wydatkowania na ruchomości zgodnie z dyspozycją Spółki. W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że nie ma Pani swobody w dysponowaniu środkami w żadnym momencie, a więc nie może Pani dysponować środkami w ogóle bez zgody Spółki, środki nie są Pani własnością.

A zatem, skoro nie otrzyma Pani na własność środków pieniężnych wpłacanych przez Spółkę, co jest elementem koniecznym dla zaistnienia umowy pożyczki, ani nie ma Pani możliwości dysponowania tymi środkami w żadnym momencie, tj. od momentu wpłaty środków pieniężnych przez Spółkę na Pani rachunek bankowy do momentu ich wydatkowania zgodnie z dyspozycją Spółki, co jest konieczne zarówno dla pożyczki jak i dla depozytu nieprawidłowego, to tym samym opisanych we wniosku wpłat środków pieniężnych nie można zakwalifikować ani jako umowy pożyczki, ani jako umowy depozytu nieprawidłowego.

Zatem należy stwierdzić, że powyższe czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym nie ciąży na Pani obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu wpłat środków pieniężnych przez Spółkę na Pani rachunek bankowy, które są na nim przechowane do czasu wydatkowania zgodnie z dyspozycją Spółki.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pani stanowiska tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.