Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 27 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

22 kwietnia 2008 r., aktem notarialnym (…), Pani wraz z mężem – (…) dokonaliście rozszerzenia wspólności ustawowej małżeńskiej na majątek osobisty męża, w postaci zabudowanej nieruchomości położonej w X przy ul. (…), dla której Sąd Rejonowy dla (…) prowadzi KW (…), stanowiącą działkę gruntu nr (…), o pow. 1 362 m². Na podstawie zawartej umowy Pani oraz Pani mąż stali się właścicielami nieruchomości we wspólności ustawowej małżeńskiej.

2 lutego 2021 r., aktem notarialnym Rep. (…), Pani wraz z mężem dokonaliście ograniczenia wspólności ustawowej wyłączając ze wspólności majątkowej małżeńskiej przedmiotową nieruchomość. Nieruchomość wówczas stała się współwłasnością po 1/2 części każdego z małżonków i miała stanowić majątek osobisty każdego z nich. Tym samym aktem notarialnym małżonkowie dokonali zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że nieruchomość będzie stanowić Pani wyłączną własność. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Tego samego dnia małżonkowie zawarli umowę użyczenia, na mocy której użyczyła Pani i dała w bezpłatne używanie mężowi do używania część przedmiotowej nieruchomości w postaci budynku murowanego nr (…) o pow. zabudowy 255 m² i pow. użytkowej 216 m² oraz działkę o powierzchni 1 151 m² na cele prowadzonej przez męża działalności gospodarczej. Pani mąż prowadził wówczas i nadal prowadzi działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych.

Pozostała część nieruchomości, tj. działka o pow. 211 m² wraz ze znajdującym się na niej budynkiem nr (…), o pow. zabudowy 211 m² i pow. użytkowej 179 m², pozostała w Pani użytku, niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Nigdy nie interesowała się Pani przeznaczeniem przedmiotowej nieruchomości, nie podejmowała żadnych działań w celu uzyskania warunków zabudowy, czy ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Aktualnie Pani mąż ma 73 lata i z coraz większą trudnością prowadzi działalność gospodarczą (warsztat samochodowy). Pani oraz mąż jesteście emerytami. W związku z powyższym, rozważa Pani sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w celu uzyskania środków na zaspokojenia własnych potrzeb bytowych. Powyższe umożliwiłoby Pani mężowi zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej. Pani w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej. Jednocześnie wskazuje Pani, że ani Pani, ani mąż nigdy nie prowadziliście działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nigdy nie podejmowaliście żadnych czynności mających na celu uatrakcyjnienie przedmiotowej nieruchomości. Nigdy nie dokonała Pani sprzedaży żadnej nieruchomości, ani tym bardziej nie prowadziła sprzedaży nieruchomości w sposób powtarzalny, nie prowadziła działalności w zakresie obrotu nieruchomościami (podobnie Jej mąż). Ponadto, nieruchomość nigdy nie była zaewidencjonowana w środkach trwałych i amortyzowana.

Pytanie

Czy w przypadku planowanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, będzie Pani zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, nie będzie Ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku ewentualnej sprzedaży nieruchomości, gdyż nieruchomość tę nabyła w 2008 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, a tym samym okres 5 lat od końca roku podatkowego minął z końcem 2013 r.

Stosownie do art. 43 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.), oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Konstrukcja prawna cytowanego art. 31 k.r.o. nazywana jest wspólnością łączną. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym. Małżonkowie nie nabywają więc nieruchomości w częściach ułamkowych, lecz oboje są właścicielami całości. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa do tzw. niepodzielnej ręki, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości.

W Pani ocenie, od tej daty, tj. 2008 r. należy liczyć 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wówczas w 2008 r. nabyła Pani przedmiotową nieruchomość w ramach ustroju małżeńskiej wspólności. Wobec faktu, że nabyła Pani nieruchomość w 2008 r., w ramach ustawowej wspólnoty małżeńskiej, to planowana sprzedaż tej nieruchomości nastąpi po upływie pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia. Zatem, planowana sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, od 1 stycznia 2019 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązuje przepis art. 10 ust. 6, zgodnie z którym, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Także zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w uchwale w składzie siedmiu sędziów z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment nabycia tego składnika do majątku wspólnego. Argumenty zawarte w wyżej wskazanej uchwale NSA, są aktualne także w sytuacji, gdy przeniesienie praw do nieruchomości wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków nastąpi w drodze ustanowienia rozdzielności majątkowej między małżonkami, a następnie zniesienia współwłasności poprzez przyznanie nieruchomości do majątku osobistego jednego z małżonków. Dokonane po ograniczeniu wspólności małżeńskiej zniesienie współwłasności między małżonkami, przenoszące składniki majątkowe z majątku wspólnego do majątku osobistego, nie stanowi ponownego nabycia prawa do tych składników przez obdarowanego małżonka, a zatem za datę nabycia dla potrzeb ustalenia 5-letniego terminu należy przyjmować datę nabycia nieruchomości do majątku wspólnego (pod. interpretacja indywidualna z 9 grudnia 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0113-KDIPT2-2.4011.716.2024.2.EC).

Z kolei w interpretacji indywidualnej z 2 stycznia 2025 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115-KDIT3.4011.829.2024.2.KP, na kanwie podobnego stanu faktycznego przyjęto, że dokonane zbycie nieruchomości nie stanowi źródła przychodu, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło po upływie okresu pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia do wspólności majątkowej małżeńskiej, a nie od daty podziału majątku, w ramach którego wnioskodawczyni stała się jedynym właścicielem nieruchomości bez spłat i dopłat. Stąd dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się, że w przypadku ustania wspólności majątkowej małżeńskiej, nie następuje nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez małżonka, któremu przypadła ta nieruchomość, jeżeli nieruchomość objęta była wspólnością majątkową.

Przenosząc powyższe rozważanie na kanwę niniejszej sprawy, okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych już minął, bowiem w 2008 r. nabyła Pani do majątku wspólnego wraz z mężem przedmiotową nieruchomość, a od tej daty upłynęło ponad pięć lat. W związku z powyższym, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w Pani ocenie - datą nabycia przez nią nieruchomości jest data nabycia jej do majątku wspólnego małżonków, tj. 2008 r. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy niewątpliwie upłynął (podobna interpretacja indywidualna z 3 grudnia 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0112-KDSL1-1.4011.543.2024.2.AG), a tym samym Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od osób fizycznych w przypadku zbycia przedmiotowej nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2025 r. poz. 163):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Przy czym, jak wynika z art. 10 ust. 6 ww. ustawy:

Aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jej odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Z treści wniosku wynika, że 22 kwietnia 2008 r. Pani wraz z mężem (…) dokonali rozszerzenia wspólności ustawowej małżeńskiej na majątek osobisty męża, w postaci zabudowanej nieruchomości położonej w X przy ul. (…), stanowiącej działkę gruntu nr (…), o pow. 1 362 m². Na podstawie zawartej umowy Pani i mąż stali się właścicielami nieruchomości we wspólności ustawowej małżeńskiej.

2 lutego 2021 r., aktem notarialnym, Pani wraz z mężem dokonali ograniczenia wspólności ustawowej wyłączając ze wspólności majątkowej małżeńskiej przedmiotową nieruchomość. Nieruchomość wówczas stała się współwłasnością po 1/2 części każdego z małżonków i miała stanowić majątek osobisty każdego z nich. Tym samym aktem notarialnym, małżonkowie dokonali zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że nieruchomość będzie stanowić Pani wyłączną własność. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Tego samego dnia małżonkowie zawarli umowę użyczenia, na mocy której użyczyła Pani i dała w bezpłatne używanie mężowi do używania część przedmiotowej nieruchomości w postaci budynku murowanego nr (…) o pow. zabudowy 255 m² i pow. użytkowej 216 m² oraz działkę o powierzchni 1 151 m² na cele prowadzonej przez męża działalności gospodarczej. Pozostała część nieruchomości, tj. działka o pow. 211 m² wraz ze znajdującym się na niej budynkiem nr (…), o pow. zabudowy 211 m² i pow. użytkowej 179 m², pozostała w Pani użytku, niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Rozważa Pani sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w celu uzyskania środków na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych.

Pani nie prowadzi działalności gospodarczej, jednocześnie wskazuje, że ani Pani, ani mąż nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 powołanego Kodeksu:

W myśl art. 33 pkt 1 ww. Kodeksu:

W świetle natomiast art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa.

Stosownie do art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zgodnie z art. 47 § 1 ww. ustawy:

Na podstawie powyższego przepisu stwierdzić należy, że małżonkowie – poprzez zawarcie stosownej umowy – mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takim jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

W tym miejscu należy wskazać na jednolicie ukształtowaną linię orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14. Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14).

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołuje takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) powołanej ustawy.

Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków w drodze umowy rozszerzającej wspólność majątkową nie stanowi nabycia tego prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, również w odniesieniu do małżonka, który nabył prawo własności nieruchomości poprzez umowę darowizny do majątku objętego ustawową wspólnością majątkową.

Jak wskazano wyżej, ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 ww. Kodeksu) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 ww. Kodeksu).

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

Stosownie natomiast do art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z reguły jest to stan przejściowy, który prowadzi do podziału majątku, choć – jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) – podział ten nie jest obowiązkowy.

Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Reasumując, w sytuacji sprzedaży przez Panią – po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej – nieruchomości, która to nieruchomość została włączona do majątku wspólnego małżonków poprzez zawarcie umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską, a wcześniej stanowiła majątek odrębny Pani męża – okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, tj. w przedmiotowej sprawie przed 22 kwietnia 2008 r., kiedy to Pani mąż nabył nieruchomość do swojego majątku osobistego – ze względu na dyspozycję art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, planowana przez Panią, nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej, sprzedaż po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości, wcześniej włączonej do majątku wspólnego małżonków (22 kwietnia 2008 r.), nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż bowiem nastąpi niewątpliwie po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez Panią. W konsekwencji, nie będzie na Pani ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego oraz złożenia zeznania z tytułu ww. odpłatnego zbycia nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy dołączonych do wniosku dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.