Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 14 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 2 kwietnia 2025 r. (data wpływu 3 kwietnia 2025 r.) oraz pismem z 22 kwietnia 2025 r. (data wpływu 25 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

23 kwietnia 2008 r. zawarł Pan umowę kredytu hipotecznego nr (…) z (…) S.A. z siedzibą w (…) przy ul. (…) (nr KRS (…), NIP: (…)). Kredyt został przyznany na refinansowanie kosztów zakupu kredytowanej nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego nr (…) przy ul. (…), dla której Sąd Rejonowy (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Kredyt został udzielony przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnionym do udzielania kredytów.

Kredyt w wysokości 50 231,06 CHF został przeznaczony na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, refinansowanie zakupu mieszkania.

Tytułem zabezpieczenia kredytu na rzecz banku została ustanowiona hipoteka na księdze wieczystej lokalu mieszkalnego, którego jest Pan jedynym właścicielem, i w którym Pan mieszka. Lokal, który Pan zakupił wykorzystywany był i nadal jest na własne cele mieszkaniowe. Środki z kredytu zostały przeznaczone na zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych, o których mowa w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 13 października 2021 r., nr DD2.8202.4.2020, poz. 145, w sprawie stosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z kwalifikacją niektórych wydatków poniesionych na remont i wykończenie nieruchomości jako wydatków stanowiących realizację celu mieszkaniowego.

W przeszłości nie korzystał Pan z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie i zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielnym na cele mieszkaniowe.

W wyniku mediacji została zawarta ugoda (ugoda z 8 listopada 2024 r.).

Na podstawie zawartej ugody doszło do przewalutowania kredytu. Przewalutowanie nastąpiło po średnim kursie walut obcych ogłoszonych przez NBP ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zawarcia ugody. Kwota zadłużenia została przeliczona na walutę polską. Po przewalutowaniu okazało się, że spłacił Pan kredyt w całości i powstała nadpłata w kwocie 28 000 PLN, która została zwrócona na Pana rachunek bankowy.

W wyniku przewalutowania bank zwolnił Pana z długu w zakresie 116 275,19 PLN (kwota kapitału bieżącego, niewymagalnego). Strony ustaliły, że kredyt zostanie rozliczony tak, jakby od początku był zawarty w PLN, zgodnie z zaleceniami Nadzoru Finansowego. W Pana ocenie, ulga podatkowa powinna dotyczyć pełnej kwoty umorzonego kredytu oraz zwróconej nadpłaty.

W uzupełnieniu wniosku z 2 kwietnia 2025 r. wskazał Pan, że był Pan jedynym kredytobiorcą zawierającym 23 kwietnia 2008 r. umowę o kredyt hipoteczny.

Cel zaciągnięcia kredytu zgodnie z treścią zawartej umowy kredytowej: „refinansowanie kosztów zakupu kredytowanej nieruchomości na rynku wtórnym”.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy refinansowanie kosztów zakupu kredytowanej nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego nr (…) przy ul. (…), oznacza, że:

a)Bank zwrócił Panu środki pieniężne, które wydatkował Pan przed zawarciem w 2008 r. umowy kredytu na zakup ww. lokalu mieszkalnego, tj. bank dokonał zwrotu nakładów/środków pieniężnych poniesionych przez Pana w związku z zakupem ww. lokalu mieszkalnego i które to nakłady/środki pieniężne nie pochodziły z kredytu udzielonego Panu w 2008 r.? Jeżeli tak, to:

·Co wchodziło w zakres tych nakładów/własnych środków pieniężnych, które wydatkował Pan na zakup ww. lokalu mieszkalnego?

·Kiedy Pan te nakłady na zakup ww. lokalu mieszkalnego ze środków pieniężnych niepochodzących z ww. kredytu hipotecznego poniósł?

·W jakiej wysokości bank dokonał zwrotu poniesionych przez Pana nakładów/opłat?”,

wskazał Pan, że bank nie zwrócił Panu środków pieniężnych/nakładów, które wydatkował Pan przed zawarciem w 2008 r. umowy kredytu. Refinansowanie kosztów zakupu kredytowanej nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego nr (…) przy ul. (…) nie oznacza, że zakup ww. lokalu nastąpił ze środków pieniężnych z kredytu mieszkaniowego zastąpionego następnie kredytem refinansowym zaciągniętym 23 kwietnia 2008 r. Środki pieniężne pochodzące z kredytu z 23 kwietnia 2008 r. przeznaczył Pan na remont lokalu mieszkalnego przy ul. (…) lok. (…).

Kredyt hipoteczny jest to kredyt mieszkaniowy zaciągnięty na cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Celem zakupu lokalu mieszkalnego na refinansowanie kosztów zakupu było zaspokojenie potrzeb życiowych jednego gospodarstwa domowego.

Bank dokonał umorzenia zobowiązania w kwocie 116 275,19 PLN kapitału bieżącego.

Był Pan jedynym kredytobiorcą.

Z zawartej ugody z bankiem wynika, że bank zwróci Panu kwotę 28 000 PLN tytułem nadpłaty. Kwota nadpłaty wskazana w pkt 8 została Panu zwrócona 10 listopada 2024 r.

W uzupełnieniu wniosku z 22 kwietnia 2025 r., na pytanie Organu o treści cyt.: „Skąd pochodziły środki pieniężne, za które zakupił Pan lokal mieszkalny nr (…) przy ul. (…) lok. (…)  (np. z kredytu zaciągniętego 23 kwietnia 2008 r., z własnych oszczędności, z innych źródeł – jakich)? Proszę wskazać, z jakiego źródła dokonał Pan płatności za zakup ww. lokalu mieszkalnego składającej się na całą cenę zakupu tego lokalu mieszkalnego”, wskazał Pan, że środki pieniężne, za które kupił Pan lokal mieszkalny nr (…) przy ul. (…) lok. (…) pochodziły z własnych oszczędności.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy cała cena zakupu lokalu mieszkalnego nr (…) przy ul. (…) lok. (…) pochodziła ze środków pochodzących z kredytu zaciągniętego 23 kwietnia 2008 r.?”, wskazał Pan, że cena zakupu ww. lokalu nie pochodziła ze środków z kredytu zaciągniętego 23 kwietnia 2008 r. Po zakupie nieruchomości ze środków własnych zaciągnął Pan kredyt hipoteczny refinansowy na zakup ww. nieruchomości.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy całą kwotę pochodzącą z kredytu zaciągniętego 23 kwietnia 2008 r. wydatkował Pan na zakup lokalu mieszkalnego nr (…) przy ul. (…)?”, wskazał Pan, że całą kwotę z zaciągniętego kredytu wydatkował Pan na zakup mieszkania.

Nieruchomość zakupił Pan 10 listopada 2006 r. Zapłata za lokal mieszkalny nastąpiła w dwóch ratach: 80 000 PLN zapłacił Pan 10 listopada 2006 r., pozostałą kwotę 40 000 PLN zapłacił Pan 31 marca 2007 r. Kwota udzielonego kredytu hipotecznego została wypłacona Panu gotówką. Przed zawarciem umowy kredytu hipotecznego poniósł Pan koszty związane z zakupem ww. nieruchomości, tj. cena zakupu mieszkania – 120 000 PLN, taksa notarialna oraz podatek od czynności cywilnoprawnych – 4 102,00 PLN. Lokal mieszkalny nr (…) przy ul. (…) w (…) zakupił Pan z oszczędności. Zakup mieszkania nastąpił ze środków własnych, a następnie wziął Pan kredyt refinansowy.

Pytania

1.Czy powinien Pan zapłacić podatek dochodowy od kwoty 116 275,19 PLN umorzenia zadłużenia kredytowego oraz od kwoty 28 000 PLN, która została Panu wypłacona?

2.Czy jest Pan zwolniony z zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 592 ze zm.)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r., poz. 592, nie powinien Pan płacić podatku dochodowego od osób fizycznych związanego z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Ulga podatkowa powinna dotyczyć pełnej kwoty umorzonego kredytu oraz zwróconej nadpłaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika  – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem:

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane  w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Na mocy art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Skutki podatkowe zwrotu przez bank kwoty nadpłaty

Jak stanowi art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r.  poz. 1061 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Wobec powyższego, skoro jak wskazał Pan we wniosku i jego uzupełnieniu – na podstawie zawartej ugody doszło do przewalutowania kredytu, w wyniku którego okazało się, że spłacił Pan kredyt w całości i powstała nadpłata, która została zwrócona na Pana rachunek bankowy oraz z zawartej ugody z bankiem wynika, że bank zwróci Panu objętą pytaniem kwotę tytułem nadpłaty, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Pana przychodu.

Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Pana przysporzenia majątkowego, wzrostu Pana majątku. Otrzymana przez Pana kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłacił Pan wcześniej do banku.

Pieniądze te nie są Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i ich uzyskanie nie skutkuje po Pana stronie powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconej przez bank kwoty.

Zatem, w odniesieniu do ww. kwoty objętej pytaniem, którą bank Panu wypłacił nie znajdzie zastosowania rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, z uwagi na brak wystąpienia przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mógłby być objęty tym rozporządzeniem.

W konsekwencji, z uwagi na brak wystąpienia przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mógłby być objęty ww. rozporządzeniem, Pana stanowisko w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Umorzenie wierzytelności

Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia Panu przez bank w listopadzie 2024 r. wierzytelności od zaciągniętego w 2008 r. kredytu hipotecznego, wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy Kodeks cywilny:

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Tym samym, wartość umorzonych Panu kwot wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego (kwoty kapitału), na podstawie zawartej w listopadzie2024 r. ugody z bankiem, stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9  w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zaniechanie poboru podatku

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. 2024 r. poz. 102; w brzmieniu obowiązującym do 23 grudnia 2024 r. ):

Natomiast z § 3 ww. rozporządzenia:

W myśl § 4 ww. rozporządzenia:

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazanego w § 3 ww. rozporządzenia:

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Wobec powyższego, ww. zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana skutki podatkowe z tytułu umorzenia wierzytelności

Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że analizowane zaniechanie może mieć zastosowanie w przypadku umorzenia kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w przypadku umorzenia kredytu refinansowego w sytuacji, gdy został on zaciągnięty na refinansowanie (zastąpienie) kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na te wydatki.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z treścią umowy kredytowej, kredyt został przez Pana zaciągnięty na refinansowanie kosztów zakupu kredytowanej nieruchomości na rynku wtórnym.

Pojęcia kredyt refinansowy i kredyt na refinansowanie nie są tożsame.

Zaciągnięcie kredytu na refinansowanie jest to zdarzenie rozumiane jako operacja pieniężna, polegająca na wykorzystaniu zewnętrznych funduszy pieniężnych w celu zastąpienia środków pierwotnie wydatkowanych na jakiś cel. Pojęcie kredyt refinansowy implikuje konieczność wcześniejszego zaciągnięcia kredytu, aby później możliwym było zaciągnięcie kredytu refinansowego na jego spłatę. Zatem czynność refinansowania kredytem hipotecznym wkładu własnego oraz kosztów remontu należy odróżnić od zaciągnięcia kredytu refinansowego. Kredyt refinansowy przeznaczony jest na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu hipotecznego i jest on zabezpieczony na podstawie wartości aktualnie posiadanej nieruchomości. Natomiast zwrot „refinansowanie” oznacza operację pieniężną polegającą na uzyskaniu zewnętrznych źródeł finansowania w celu zastąpienia środków własnych, które zostały wydatkowane na jakiś cel. W rezultacie pierwotnie wydatkowane środki pieniężne mogą być niejako „ponownie” wykorzystane na dowolny cel. Środki z kredytu na refinansowanie niejako zastępują środki uprzednio wydatkowane z własnych zasobów.

Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że analizowane zaniechanie może mieć zastosowanie w przypadku umorzenia kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w przypadku umorzenia kredytu refinansowego w sytuacji, gdy został on zaciągnięty na refinansowanie (zastąpienie) kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na te wydatki. Przepis ten nie odnosi się natomiast do kredytów hipotecznych zaciągniętych na refinansowanie środków własnych poniesionych na zakup nieruchomości bądź jej remont. Tego rodzaju wydatek nie został wymieniony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, stwierdzam, że kwota wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2008 r., która została Panu umorzona przez bank w listopadzie 2024 r. (kwota kapitału), stanowi dla Pana przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W stosunku do tego przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2008 r. na refinansowanie kosztów zakupu kredytowanej nieruchomości na rynku wtórnym, który uzyskał Pan w listopadzie 2024 r. (kwoty kapitału), nie znajdzie zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Zatem, w sytuacji przedstawionej we wniosku jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu umorzenia w listopadzie 2024 r. przez bank, kwoty wierzytelności z tytułu zaciągniętego w 2008 r. kredytu hipotecznego (kwoty kapitału).

Zatem, w tej części Pana stanowisko również należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydając interpretacje indywidualne nie weryfikuję kwot i obliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek określenia podstawy opodatkowania, a prawidłowość takiego obliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.