Temat interpretacji

Czy wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę od ubezpieczyciela za wykonywanie czynności zleconych, stanowiących element usługi ubezpieczeniowej, będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1505/11, uprawomocnionym w dniu 26 marca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 785/12, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług stanowiących element usługi ubezpieczeniowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług stanowiących element usługi ubezpieczeniowej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2011 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ubezpieczyciel zamierza wprowadzić do swojej oferty ubezpieczeniowej nowy produkt w ramach ubezpieczenia grupowego. Każdy ubezpieczony, u którego zajdzie określone zdarzenie ubezpieczeniowe (choroba), będzie uprawniony do uzyskania świadczenia: dofinansowania do zakupu produktów leczniczych wydawanych na receptę w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne. W ramach tego produktu ubezpieczyciel będzie współpracował ze zleceniobiorcą Wnioskodawcą. Podmiotem oferującym ubezpieczenie będzie ubezpieczyciel. Ubezpieczonymi będą pracownicy zakładów pracy, które wykupią ubezpieczenie. Świadczeniem ubezpieczeniowym będzie częściowe dofinansowanie do zakupu produktów leczniczych, pokrywane przez ubezpieczyciela. Pozostała część odpłatności za zakupione leki będzie pokrywana przez ubezpieczonych we własnym zakresie. W ramach współpracy ubezpieczyciel, na podstawie umowy, zamierza zlecić Wnioskodawcy świadczenie czynności związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego, w zakres których będą wchodzić czynności ubezpieczeniowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, takie jak: składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów ubezpieczenia określone w art. 3 ust. 3 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej oraz ustalenie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań, oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych, określonych w art. 3 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy. Ponadto czynności te będą polegać m. in. na ustaleniu tożsamości ubezpieczonych, sprawdzaniu posiadanej przez ubezpieczonych ochrony ubezpieczeniowej, ustaleniu prawa ubezpieczonych do świadczenia ubezpieczeniowego oraz odmowie lub udzieleniu zgody na przyznanie tego świadczenia, dokonywaniu czynności administracyjnych, polegających na generowaniu raportów i przekazywaniu danych statystycznych do ubezpieczyciela. Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest i nie będzie pośrednikiem, czy agentem ubezpieczeniowym. Za wykonane czynności otrzymywać będzie wynagrodzenie od ubezpieczyciela. Przedmiotowe czynności zlecane są na podstawie art. 3 ust. 6 i 9 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Zdaniem Wnioskodawcy czynności zlecone nie muszą być kwalifikowane jako czynności pośrednictwa lub agencyjne, aby ubezpieczyciel mógł zlecić wykonywanie czynności zleconych. Podstawowym celem umowy agencyjnej jest pośredniczenie przez agenta ubezpieczeniowego przy zawieraniu lub samo zawieranie przez niego w imieniu zakładu ubezpieczeń umów ubezpieczenia. Mimo, iż zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, do czynności agencyjnych zalicza się udział agenta ubezpieczeniowego w administrowaniu i wykonywaniu umowy ubezpieczenia - w ocenie Wnioskodawcy działalność agenta sprowadza się do m. in. regularnego kontaktu z klientem w celu przypomnienia o terminach płatności składek, zachęcanie do roszczenia lub kontynuowania ubezpieczenia lub przekazywania dodatkowych informacji o zawartych umowach ubezpieczenia. Według Wnioskodawcy mając na uwadze charakter wykonywanych czynności nie muszą być kwalifikowane jako czynności pośrednictwa lub agencyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę od ubezpieczyciela za wykonywanie czynności zleconych, stanowiących element usługi ubezpieczeniowej, będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez niego są usługami stanowiącymi element usługi ubezpieczeniowej, które przedstawiają odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do jej świadczenia. Jednocześnie usługi te nie są usługami ubezpieczeniowymi, a stanowią jedynie element usługi ubezpieczeniowej. W związku z tym korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca podkreślił, że przepisy ww. ustawy nie zawierają definicji pojęcia usługi ubezpieczeniowej, ani usługi stanowiącej element usługi zwolnionej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Przepisy te nie odwołują się w tym zakresie do innych aktów prawnych. Pomocne dla ustalenia, czy czynności zlecone, mające być wykonywane przez Wnioskodawcę, jako usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej, które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia zwolnionej usługi ubezpieczeniowej, są tezy wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawach C-2/95 oraz C-472/03. Usługa taka musi spełniać wszelkie podstawowe funkcje usługi zwolnionej (ubezpieczeniowej) i nie może ograniczać się jedynie do wsparcia technicznego i administracyjnego podmiotu, który świadczy usługę zwolnioną. Czynności zlecone, które mają być wykonywane przez Wnioskodawcę wypełniają definicję wyrażoną przez ETS ww. orzeczeniach. Zdaniem Zainteresowanego, mają one właściwy dla usług ubezpieczeniowych charakter, co potwierdzone jest okolicznością, że w ich skład wchodzą także czynności ubezpieczeniowe w rozumieniu przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Wykonywanie czynności zleconych jest elementem niezbędnym usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez ubezpieczyciela.

W dniu 4 sierpnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną IPTPP2/443-133/11-4/BM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 19 sierpnia 2011 r. (data wpływu 23 sierpnia 2011 r.) Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o zmianę interpretacji indywidulanej nr IPTPP2/443-133/11-4/BM z dnia 4 sierpnia 2011 r. z powodu jej niezgodności z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi pismem z dnia 20 września 2011 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 sierpnia 2011 r. została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który wyrokiem z dnia 30 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1505/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W powyższym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem Dyrektor Izby Skarbowej dokonał błędnej wykładni art. 43 ust. 13 ustawy. Sąd zasadniczo podzielił stanowisko strony skarżącej, iż przynajmniej niektóre usługi, które Spółka będzie świadczyła na rzecz ubezpieczyciela spełniają przesłanki zawarte w art. 43 ust. 13 ustawy.

Minister Finansów działający przez upoważnionego Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 26 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 785/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W dniu 10 czerwca 2013 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1505/11 uchylający ww. interpretację.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Łodzi z dnia 30 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1505/11 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 785/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Powyższe zwolnienie w oparciu o ust. 13 powyższego artykułu - stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z kolei z treści ust. 14 ww. artykułu wynika, że przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W oparciu o ust. 15 tegoż artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie transakcje ubezpieczeniowe nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Ubezpieczyciel zamierza wprowadzić do swojej oferty ubezpieczeniowej nowy produkt w ramach ubezpieczenia grupowego. Każdy ubezpieczony, u którego zajdzie określone zdarzenie ubezpieczeniowe (choroba), będzie uprawniony do uzyskania świadczenia: dofinansowania do zakupu produktów leczniczych wydawanych na receptę w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne. W ramach tego produktu ubezpieczyciel będzie współpracował ze zleceniobiorcą Wnioskodawcą. Podmiotem oferującym ubezpieczenie będzie ubezpieczyciel. Ubezpieczonymi będą pracownicy zakładów pracy, które wykupią ubezpieczenie. Świadczeniem ubezpieczeniowym będzie częściowe dofinansowanie do zakupu produktów leczniczych, pokrywane przez ubezpieczyciela. Pozostała część odpłatności za zakupione leki będzie pokrywana przez ubezpieczonych we własnym zakresie. W ramach współpracy ubezpieczyciel, na podstawie umowy, zamierza zlecić Wnioskodawcy świadczenie czynności związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego, w zakres których będą wchodzić czynności ubezpieczeniowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, takie jak: składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów ubezpieczenia określone w art. 3 ust. 3 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej oraz ustalenie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań, oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych, określonych w art. 3 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy. Ponadto czynności te będą polegać m. in. na ustaleniu tożsamości ubezpieczonych, sprawdzaniu posiadanej przez ubezpieczonych ochrony ubezpieczeniowej, ustaleniu prawa ubezpieczonych do świadczenia ubezpieczeniowego oraz odmowie lub udzieleniu zgody na przyznanie tego świadczenia, dokonywaniu czynności administracyjnych, polegających na generowaniu raportów i przekazywaniu danych statystycznych do ubezpieczyciela. Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest i nie będzie pośrednikiem, czy agentem ubezpieczeniowym. Za wykonane czynności otrzymywać będzie wynagrodzenie od ubezpieczyciela.

W odniesieniu do powyższego Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 785/12 oddalającym skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1505/11 wskazał, iż polski ustawodawca rozszerzył w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie przewidziane w art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112. Powyższe wynika z porównania treści przepisów krajowych z treścią przepisów Dyrektywy 112. Jako, że podatnik uznał, iż korzystniejsze dla niego jest zastosowanie wadliwie sformułowanej w procesie transpozycji normy krajowej wynikającej z treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, tym samym brak jest podstaw dla NSA do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy. Niezbędnym jest poprzestanie na wykładni tegoż przepisu krajowego. Stosownie do treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt (...) 37 (...), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt (...) 37 (...). Przeformułując powyższy przepis w kontekście okoliczności przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że na mocy art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnione z VAT będzie świadczenie usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który jest dla niej właściwy i niezbędny, jednakże musi on stanowić odrębną całość. Dodatkowo na mocy art. 43 ust. 14 ustawy o VAT usługa taka nie może stanowić elementu usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Natomiast art. 43 ust. 13 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie z VAT dla usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej i nie precyzuje zakresu podmiotowego. Należy zatem uznać, że przepis ten dotyczy usług opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu wykonywanych przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających. Przyjęcie bowiem, że wspomniany przepis dotyczy jedynie ubezpieczycieli czyni wprowadzenie tego przepisu bezprzedmiotowym, co pozostaje w sprzeczności z założeniem o racjonalnym ustawodawcy.

Analizując tym samym warunki przewidziane w powyższym przepisie należy stwierdzić, że usługi stanowią element usługi ubezpieczeniowej, czyli są one czynnościami, które wchodzą w skład usług ubezpieczeniowych świadczonych przez zakład ubezpieczeń na rzecz ubezpieczonego, będąc świadczeniem realizowanym w przypadku wystąpienia określonego zdarzenia drogowego i mają charakter właściwy dla usług ubezpieczenia mający typowe cechy danego gatunku, grupy przedmiotów czy zjawisk. Niewątpliwie usługi posiadają typowe cechy usługi ubezpieczenia, niezbędny dla usługi ubezpieczenia, czyli koniecznie potrzebny. Bez usług świadczonych przez skarżącą nie byłoby bowiem możliwe świadczenie usług ubezpieczeniowych przez zakłady ubezpieczeń. Usługi są nierozerwalnie i ściśle związane z zapewnianą przez ubezpieczycieli ochroną ubezpieczeniową. Wykonanie świadczeń spółki na rzecz klientów pozwala ubezpieczycielom na wywiązanie się z ich zobowiązań wynikających z zawartych umów ubezpieczenia.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że usługi świadczone przez spółkę w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń mogą korzystać ze zwolnienia z VAT w oparciu o treść art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz ich wykładnię dokonaną przez WSA i NSA w ww. orzeczeniach stwierdzić należy, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zawartej z ubezpieczycielem będą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, w oparciu o treść art. 43 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej interpretacji indywidualnej tj. w dniu 4 sierpnia 2011 r., która następnie została uchylona w postępowaniu sądowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 472 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi