Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczenia importu usług pośrednictwa w najmie krótkoterminowym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia (…) 2012 r. otrzymał Pan od swoich rodziców w drodze darowizny spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, który jest położony w (…) przy ul. (…), składa się z (…) pokoi i posiada powierzchnię użytkową ok. (…) m². Od chwili otrzymania tego lokalu do maja 2024 r. (przez ponad 10 lat) zamieszkiwał Pan w tym lokalu wraz ze swoją rodziną i w tym czasie był on wykorzystywany wyłącznie w celach osobistych, do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Pana rodziny. W czerwcu 2024 r. wraz ze swoją rodziną zmienił Pan miejsce zamieszkania i przeprowadził się do nowego mieszkania przy ul. (…) w (…). Od tego momentu, lokal mieszkalny przy ul. (…) był wykorzystywany rzadziej, w celach prywatnych przez Pana i członków Pana rodziny (np. do odpoczynku, pracy, nauki, rozrywki, itp.), natomiast przez pozostały czas był nieużywany i nikt w nim nie zamieszkiwał.

Od sierpnia 2012 r. pozostaje Pan w związku małżeńskim, w którym obowiązuje wspólność majątkowa. Mieszkanie przy ul. (…) pozostaje jednak wyłącznie do Pana własności i stanowi Pana majątek odrębny, jako że zostało Panu darowane przez rodziców w trakcie trwania małżeństwa i nie zostało objęte wspólnością majątkową małżeńską. Nie prowadzi Pan ani nigdy wcześniej nie prowadził Pan działalności gospodarczej, nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Pana głównym źródłem dochodu są przychody ze stosunku pracy, w żaden sposób nie związane z najmem.

W grudnia 2024 r. zamieścił Pan w sieci Internet, na dwóch popularnych portalach rezerwacyjnych - (…) oraz (…) - ofertę najmu mieszkania przy ul. (…) na okazjonalne i krótkoterminowe pobyty. Nie zdecydował się Pan na wynajem ciągły, gdyż mieszkanie to nadal jest wykorzystywane (od czasu do czasu) w celach prywatnych przez Pana i Pana rodzinę. Ponadto cały czas wykorzystuje Pan piwnicę przypisaną do tego mieszkania na przechowywanie prywatnych rzeczy, ponieważ w obecnym miejscu zamieszkania nie posiada Pan piwnicy ani komórki lokatorskiej.

Od tego czasu (grudzień 2024 r.) wynajmuje Pan mieszkanie przy ul. (…) w ramach wynajmu krótkoterminowego jako osoba prywatna, bez zakładania działalności gospodarczej. Ogłoszenie na wskazanych portalach (…) i (...) zamieścił Pan sam i sam nimi zarządza. Osoby zainteresowane najmem dokonują za pośrednictwem tych portali rezerwacji, które podlegają Pana akceptacji. Pobyty trwają zazwyczaj krótki czas (dzień, kilka dni, tydzień), a wpłaty za najem pobierane są przez portale internetowe i przelewane na Pana konto, po potraceniu prowizji i opłat bankowych. Z tytułu świadczonych usług pośrednictwa, portal (...) wystawia Panu faktury, w których wskazuje wysokość prowizji i opłat za transakcje. Faktury te zawierają adnotację „Podatek VAT rozliczany jest zgodnie z zasadą „reverse charge” (rozliczanie podatku przez nabywcę).”. Dotychczas nie rozliczał Pan podatku VAT z tytułu importu usług i nie składał Pan deklaracji VAT-9M, pierwszą deklarację zamierza Pan złożyć do 25 marca za miesiąc poprzedni (luty). Dotychczasowa wartość sprzedaży nie przekroczyła w żadnym roku podatkowym kwoty 200 000,00 zł, a przewidywana wartość sprzedaży w obecnym roku podatkowym także nie przekroczy tej kwoty. W zakresie świadczonych usług najmu prywatnego korzysta Pan ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT i nie wykonuje żadnych czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 tej ustawy.

Częstotliwość Pana czynności związanych z najmem mieszkania przy ul. (…) jest uzależniona od liczby rezerwacji w danym miesiącu. Uzyskane przychody pokrywają koszty utrzymania mieszkania oraz wspomagają budżet domowy. Obsługą gości i wszelkimi formalnościami zajmuje się Pan osobiście i samodzielnie, a w drobnych czynnościach porządkowych (sprzątanie, odkurzanie, pranie, itp.) pomaga Panu nieodpłatnie żona i mama. Nigdy nie angażował Pan innych osób do obsługi rezerwacji ani nie zatrudniał Pan pracowników. Nie korzysta Pan też z usług księgowych ani zarządczych w zakresie najmu lokalu mieszkalnego. Z najmem lokalu nie są powiązane dodatkowe usługi na rzecz najemców, takie jak: usługi hotelowe, recepcja, dostęp do restauracji, dostarczanie gościom posiłków, usługi sprzątania w czasie pobytu, wymiana ręczników, itp.

Od uzyskiwanych w powyższy sposób przychodów z najmu prywatnego krótkoterminowego odprowadza Pan co miesiąc (za miesiąc poprzedni) do Urzędu Skarbowego podatek dochodowy w formie ryczałtu ewidencjonowanego w wysokości 8,5% od przychodu (w formie przelewu na indywidualny mikrorachunek). Do 20 stycznia 2025 r. (za miesiąc grudzień) odprowadził Pan podatek dochodowy w wysokości (…) zł (od (…) zł przychodu), za miesiąc styczeń - (…) zł (od (…) zł przychodu), a do 20 marca zapłaci Pan (…) zł podatku (od przychodu w lutym - (…) zł). Do 30 kwietnia 2025 r. złoży Pan też PIT-28 wykazujący Pana przychody za zeszły rok w wysokości (…) zł.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy w związku z korzystaniem z pośrednictwa portali internetowych (...) i (...) Wnioskodawca jest zobowiązany do składania deklaracji VAT-9M i rozliczania należnego podatku VAT z tytułu importu usług od prowizji i opłat rezerwacyjnych pobieranych przez te portale, w wysokości wskazanej w wystawionych fakturach?

Pana stanowisko w sprawie (w zakresie podatku od towarów i usług)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jako osoba świadcząca usługi najmu wskazane we wniosku (za pośrednictwem portali internetowych, mających siedzibę poza Polską) i rozliczająca z tego tytułu zryczałtowany podatek dochodowy, jest zobowiązany także rozliczać należny podatek VAT z tytułu importu usług wg stawki 23% i składać z tego tytułu deklarację VAT-9M. Zdaniem Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa ww. portali są opodatkowane w Polsce, gdyż w stosunku do obu portali [„(...)” oraz „(...)”] są spełnione warunki, których mowa art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Zatem w świetle tych przepisów, z tytułu nabycia usługi pośrednictwa od firmy (...) (podmiot z (…)) oraz od firmy (...) (podmiot z (…)), Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT na zasadzie importu usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Miejscem opodatkowania nabywanej usługi jest terytorium kraju, tj. Polska. Wobec powyższego, nabywana przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa przy najmie krótkotrwałym od ww. firm stanowi import usług w rozumieniu ustawy o VAT, z tytułu którego Wnioskodawca jest podatnikiem i to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia podatku VAT z tego tytułu. Fakt, że Wnioskodawca świadczy te usługi w ramach najmu prywatnego (krótkoterminowego), bez zakładania działalności gospodarczej, pozostaje bez wpływu na obowiązek rozliczenia podatku VAT od importu usług.

Dodatkowo zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu stawką podatku VAT 23% od importu usług podlegają obie opłaty wskazane w wystawianych fakturach i pobierane przez portale internetowe za świadczone usługi, tj. zarówno prowizja, jak i opłata za transakcję. Obie te opłaty stanowią bowiem wynagrodzenie należne firmie za usługi pośrednictwa w sprzedaży usług najmu krótkoterminowego.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 marca 2025 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.669.2024.4.RD).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:

czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, a umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Oznacza to, że czynność wynajmu nieruchomości, w świetle ustawy o VAT stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Zauważenia jednak wymaga, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy:

podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy:

podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a podatnika VAT zwolnionego” - w przypadku podatnika, o którym mowa w:

a)ust. 3 i 3c,

b)art. 113a ust. 1, jeżeli złożył zawiadomienie w celu rejestracji jako podatnik VAT UE

-i na jego wniosek potwierdza to zarejestrowanie.

Natomiast art. 96 ust. 5 ustawy wskazuje, że:

jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1)przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;

2)przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;

3)przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;

4)przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik wykonując czynności określone w art. 5 ustawy jest zobowiązany do zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT, pod warunkiem, że jego sprzedaż nie jest np. zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje możliwość skorzystania ze zwolnienia z VAT.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT:

importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 powyższej ustawy.

Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b)usługobiorcą jest:

• w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
• w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy:

w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1) ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast stosownie do art. 28e ustawy:

miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził Rozporządzeniem Wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284, s. 1) zmianę do Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia:

do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

a.każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

b.każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

c.każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

d.każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Jednocześnie w myśl art. 31a ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011:

usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a.gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b.gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Przy tym jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. p rozporządzenia 282/2011:

ustęp 1 obejmuje w szczególności pośrednictwo w sprzedaży, dzierżawie lub wynajmie nieruchomości oraz ustanowieniu lub przeniesieniu określonych udziałów w nieruchomościach lub praw rzeczowych dotyczących nieruchomości (bez względu na to, czy są one traktowane jako majątek rzeczowy, czy nie), inne niż pośrednictwo objęte ust. 3 lit. d).

Natomiast jak stanowi art. 31a ust. 3 lit. d rozporządzenia 282/2011:

ustęp 1 nie ma zastosowania do pośrednictwa w świadczeniu usług zakwaterowania hotelowego lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, jeżeli pośrednik działa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej.

Jednocześnie stosownie do art. 28d ustawy:

miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja.

Z opisu sprawy wynika, że nie prowadzi Pan ani nigdy wcześniej nie prowadził Pan działalności gospodarczej, nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. (…) 2012 r. otrzymał Pan od swoich rodziców w drodze darowizny spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, który jest położony w (…) przy ul. (…). W grudnia 2024 r. zamieścił Pan w sieci Internet, na dwóch popularnych portalach rezerwacyjnych - (...) oraz (...) - ofertę najmu mieszkania na okazjonalne i krótkoterminowe pobyty. Nie zdecydował się Pan na wynajem ciągły, gdyż mieszkanie to nadal jest wykorzystywane (od czasu do czasu) w celach prywatnych przez Pana i Pana rodzinę. Od grudnia 2024 r. wynajmuje Pan mieszkanie w ramach wynajmu krótkoterminowego jako osoba prywatna, bez zakładania działalności gospodarczej. Ogłoszenie na wskazanych portalach (...) i (...) zamieścił Pan sam i sam nimi zarządza. Osoby zainteresowane najmem dokonują za pośrednictwem tych portali rezerwacji, które podlegają Pana akceptacji. Pobyty trwają zazwyczaj krótki czas (dzień, kilka dni, tydzień), a wpłaty za najem pobierane są przez portale internetowe i przelewane na Pana konto, po potraceniu prowizji i opłat bankowych. Z tytułu świadczonych usług pośrednictwa, portal (...) wystawia Panu faktury, w których wskazuje wysokość prowizji i opłat za transakcje. Faktury te zawierają adnotację „Podatek VAT rozliczany jest zgodnie z zasadą „reverse charge” (rozliczanie podatku przez nabywcę).”. Dotychczasowa wartość sprzedaży nie przekroczyła w żadnym roku podatkowym kwoty 200 000 zł, a przewidywana wartość sprzedaży w obecnym roku podatkowym także nie przekroczy tej kwoty. W zakresie świadczonych usług najmu prywatnego korzysta Pan ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Obsługą gości i wszelkimi formalnościami zajmuje się Pan osobiście i samodzielnie, a w drobnych czynnościach porządkowych (sprzątanie, odkurzanie, pranie, itp.) pomaga Panu nieodpłatnie żona i mama. Nigdy nie angażował Pan innych osób do obsługi rezerwacji ani nie zatrudniał Pan pracowników. Nie korzysta Pan też z usług księgowych ani zarządczych w zakresie najmu lokalu mieszkalnego. Z najmem lokalu nie są powiązane dodatkowe usługi na rzecz najemców, takie jak: usługi hotelowe, recepcja, dostęp do restauracji, dostarczanie gościom posiłków, usługi sprzątania w czasie pobytu, wymiana ręczników, itp.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Pana wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy w związku z korzystaniem z pośrednictwa portali internetowych (...) i (...) jest Pan zobowiązany do składania deklaracji VAT-9M i rozliczania należnego podatku VAT z tytułu importu usług od prowizji i opłat rezerwacyjnych pobieranych przez te portale, w wysokości wskazanej w wystawionych fakturach.

Odnosząc się do Pana wątpliwości w zakresie prawidłowego sposobu rozliczenia usługi nabywanej od (...) oraz (...) należy w pierwszej kolejności ustalić miejsce opodatkowania nabywanego świadczenia.

Wskazać należy, że do nabywanej przez Pana od (...) oraz (...) usługi polegającej na pośrednictwie w wynajmie lokalu mieszkalnego zastosowanie znajdzie art. 28d ustawy o VAT - w przypadku gdy nabywcą tych usług jest podmiot niebędący podatnikiem lub art. 28b ustawy o VAT - w przypadku gdy nabywcą tych usług jest podatnik. Świadczy Pan usługę najmu lokalu mieszkalnego w (…) za wynagrodzeniem, która w kontekście powołanych przepisów stanowi odpłatne świadczenie usług. Tym samym jest Pan podatnikiem z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na krótkoterminowym najmie lokalu mieszkalnego. Zatem w analizowanej sprawie miejsce świadczenia nabywanej przez Pana od (...) oraz (...) usługi pośrednictwa w najmie krótkoterminowym należy ustalić zgodnie z art. 28b ustawy.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że do nabywanych przez Pana usług nie mają zastosowania szczególne reguły ustalania miejsca świadczenia, o których mowa w art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n, w tym również w art. 28e ustawy. Opis sprawy wskazuje, że (...) oraz (...) tj. platformy za pomocą których wynajmuje Pan lokal mieszkalny działa jako pośrednik, oferując Pana lokal mieszkalny na wynajem krótkoterminowy. Zatem platformy te działają jako pośrednik w imieniu i na rzecz osoby trzeciej. W konsekwencji usługa nabywana przez Pana od (...) oraz (...) nie jest usługą, dla której miejsce świadczenia ustala się na podstawie art. 28e ustawy. Wskazać należy, że z art. 31a ust. 3 lit. d rozporządzenia 282/2011 wprost wynika, że pośrednictwo w świadczeniu usług zakwaterowania jeżeli pośrednik działa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej nie stanowią usług związanych z nieruchomościami.

Należy przy tym wskazać, że z wniosku nie wynika żeby (...) oraz (...) posiadały siedziby lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Zatem, miejsce opodatkowania usług pośrednictwa nabywanych od (...) oraz (...) należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy tj. miejscem opodatkowania jest miejsce w którym usługobiorca (Pan) posiada siedzibę działalność gospodarczej. Tym samym, ww. usługi pośrednictwa są opodatkowane w Polsce.

Zatem w świetle powołanych przepisów z tytułu nabycia usługi pośrednictwa od (...) oraz (...) zobowiązany jest Pan do rozliczenia podatku od towarów i usług na zasadzie importu usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jak wskazałem miejscem opodatkowania nabywanej przez Pana usługi jest terytorium kraju, tj. Polska. Wobec powyższego, nabywana przez Pana ww. usługa od (...) oraz (...) stanowi import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, z tytułu którego jest Pan podatnikiem i to na Panu ciąży obowiązek rozliczenia nabywanej usługi, z tytułu której portale naliczają prowizje i opłaty rezerwacyjne.

Jednocześnie wskazać należy, że na mocy art. 97 ust. 1 ustawy:

podatnicy, o których mowa w art. 15 i art. 15a, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Jak stanowi art. 97 ust. 3 ustawy:

przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:

1)nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług;

2)świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy:

podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 i art. 138g ust. 2.

W świetle art. 99 ust. 9 ustawy:

w przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 99 ust. 14 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Powyższa delegacja zrealizowana została poprzez wydanie rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji o podatku od towarów i usług od podmiotów innych niż zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni z 14 września 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1626).

Zgodnie z § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia:

określa się wzór deklaracji o podatku od towarów i usług (VAT-9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Według powyższego wzoru, deklaracja VAT-9M jest przeznaczona dla podatników, którzy nie mają obowiązku składania okresowych deklaracji VAT-8, dokonujących importu usług bądź nabywających towary lub usługi, dla których, jako nabywcy są podatnikami. A zatem, odrębna deklaracja VAT-9M z tytułu importu usług składana jest tylko w przypadku, kiedy to podatnik nie składa deklaracji JPK_V7, JPK_V7K albo VAT-8. Z wniosku nie wynika, że składa Pan deklarację VAT-8.

W przypadku importu usług, do których zastosowanie ma art. 28b ustawy, podatek ma obowiązek naliczyć nabywca usług. Przy tym nie ma tutaj znaczenia, że może być Pan podatnikiem zwolnionym na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zatem w przedmiotowej sprawie Pan jako usługobiorca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia importu usługi pośrednictwa od (...) oraz (...) - podmiotów, którzy nie posiadają siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce niezależnie od tego czy dochód z prowadzonej działalności gospodarczej przekroczy kwotę 200 000 zł.

W konsekwencji zobowiązany jest Pan do rozliczenia importu usługi pośrednictwa nabywanej od (...) oraz (...) i złożenia deklaracji VAT-9M w związku z obowiązkiem rozpoznania importu usług.

Ponadto w związku z importem usług, którego podstawę stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. art. 28b ustawy podatnik zwolniony ma obowiązek dokonać rejestracji dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. W konsekwencji, bez względu na to, że będzie Pan podatnikiem zwolnionym, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, gdzie dochód nie przekracza 200 000 zł, powinien dokonać Pan zgłoszenia rejestracyjnego na podstawie art. 97 ustawy o VAT, dokonać zapłaty podatku VAT z tytułu importu usługi pośrednictwa oraz wykazać ją w deklaracji VAT-9M. Przy czym należy zauważyć, że deklaracje VAT-9M należy złożyć od momentu nabywania usług pośrednictwa od platformy (...) oraz (...).

Jak powyżej ustaliłem usługi pośrednictwa nabywane od (...) oraz (...) podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy. Przy czym wskazać należy, że prowizja oraz opłata rezerwacyjna stanowią wynagrodzenie należne (...) oraz (...) za usługi pośrednictwa w sprzedaży usług najmu krótkoterminowego. Zatem powyższe opłaty podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podatku VAT właściwej dla usługi pośrednictwa.

W konsekwencji Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto informuję, że odnośnie wysokości stawki podatku nie mogę zająć stanowiska, ze względu na to, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla czynności dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej, zgodnie z art. 42a ustawy. Na podstawie art. 42b ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 42a ustawy, podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.