Interpretacja indywidualna po wyroku sądu - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 23 stycznia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1356/20 (data wpływu prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt 12 luty 2025 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 października 2024 r. sygn. akt I FSK 1813/21 (data wpływu orzeczenia 20 grudnia 2024 r.); i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 stycznia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Sprzedaż Wnioskodawcy nie jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca jest bankiem krajowym, działającym na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia  1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2017.1876 t.j. z dnia 2017.10.09)

Wśród czynności bankowych wykonywanych przez Bank, wymienionych w art. 5 Prawa bankowego, znajdują się, w szczególności:

• przyjmowanie wkładów pieniężnych i prowadzenie rachunków tych wkładów;
• prowadzenie rachunków bankowych;
• przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych;
• udzielanie kredytów;
• udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw;
• operacje wekslowe;
• udzielanie i potwierdzanie poręczeń;
• nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych.

Niniejszy wniosek dotyczy nabywania i zbywania przez Bank praw i obowiązków lub wierzytelności wynikających z umów kredytowych, w przypadku których kwota Kredytu, w całości lub części, nie została jeszcze wypłacona kredytobiorcy przez kredytodawcę (dalej łącznie jako: „Kredyty”), przy czym:

• w przypadku niewypłaconych części Kredytów - przedmiotem transakcji są prawa  i obowiązki z umowy kredytowej (w tym obowiązek wypłaty kwoty kredytu kredytobiorcy w odpowiedniej części);
• w przypadku wypłaconych części Kredytów - przedmiotem transakcji są wierzytelności  z umowy kredytowej (tj. prawo do domagania się spłaty kredytu od kredytobiorcy wraz  z odsetkami).

I.Nabywanie Kredytów przez Bank

Wnioskodawca wskazuje, iż w przypadku wszystkich niżej wymienionych scenariuszy:

• Kredyt jest w sytuacji normalnej, tj. bez rozpoznanej utraty wartości nominalnej;
• w każdym z poniższych przypadków może być tak, że Bank nabywa w ramach jednej transakcji kilka Kredytów, z czego:
• część Kredytów jest całkowicie wypłacona (w tym przypadku Bank nabywa nie prawa i obowiązki z umowy kredytowej a wierzytelności z umowy kredytowej);
• część Kredytów kwalifikuje się do jednego z poniżej opisanych wariantów;
• Bank dokonuje transakcji nabywania Kredytów zarówno z:
• podatnikami będącymi bankami lub innymi podmiotami (instytucje finansowe), mającymi siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (z którego, odpowiednio, usługa jest świadczona lub na rzecz którego jest świadczona) w Polsce - dalej: „Kontrahenci krajowi”;
• podatnikami będącymi bankami lub innymi podmiotami (instytucje finansowe), mającymi siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (z którego, odpowiednio, usługa jest świadczona lub na rzecz którego jest świadczona) w innym kraju niż Polska - dalej: „Kontrahenci zagraniczni”.

W sytuacji, gdy Bank nabywa część Kredytu, która została już wypłacona (tj. przedmiotem transakcji są wierzytelności), wówczas:

• wierzytelności są niewymagalne i brak jest przesłanek, które uprawniałyby do twierdzenia, iż wystąpi konieczność prowadzenia w stosunku do nich działań windykacyjnych;
• wśród wierzytelności nie ma wierzytelności, które zostały wypowiedziane w stosunku do kredytobiorcy;
• nabywca nabywa wierzytelności z zamiarem uzyskiwania z nich pożytków dla siebie (w postaci odsetek), a nie w celu ich dochodzenia na rzecz zbywcy;
• nabycie wierzytelności jest poprzedzone analizą kredytową kredytobiorcy przez nabywcę (prowadzącą do wniosku, że sytuacja finansowo-ekonomiczna kredytobiorcy jest satysfakcjonująca i ryzyko związane z nabyciem wierzytelności jest na akceptowalnym dla nabywcy poziomie);
• nabyte wierzytelności mogą być przedmiotem dalszej sprzedaży przez nabywcę jednak nabywca nie nabywa wierzytelności z taką intencją;
• nabywca wierzytelności nie ma prawa regresu w stosunku do zbywcy wierzytelności, gdyby dłużnik nie wywiązywał się z płatności na rzecz nabywcy;
• transakcje nabycia wierzytelności przez Bank nie są wykonywane:
• w ramach umowy faktoringu;
• w ramach sekurytyzacji;
• w ramach transakcji, w których nabywcą jest bank hipoteczny.

Ponadto, Bank wskazuje, iż w zależności od konkretnego wariantu transakcji, wynagrodzenie  z tytułu transakcji może być płatne w następującej formie:

• dyskonto wartości nominalnej Kredytu (dalej: „Opcja dyskonto”);
• odrębna opłata transakcyjna płatna na rzecz nabywcy Kredytu przez sprzedawcę (dalej: „Opcja opłata transakcyjna”);
• nabywca Kredytu otrzymuje od sprzedawcy część prowizji przygotowawczej, którą ww. sprzedawca otrzymał uprzednio od kredytobiorcy (dalej „Opcja prowizja przygotowawcza”).

Należy rozróżnić dwie podstawowe grupy w zakresie nabywania Kredytów przez Bank.

1.Pierwsza grupa dotyczy transakcji, w których nabycie Kredytu przez Bank ma charakter zamierzony na moment udzielenia Kredytu (dalej: „Syndykacja pierwotna”), przy czym Kredyt udzielany jest wspólnie przez uczestników konsorcjum (dalej: „Kredyt konsorcjalny”).

Ze względu na stopień, w jakim dany Kredyt został wypłacony oraz sposób określenia wynagrodzenia przez strony transakcji, rozróżnić można następujące warianty:

• Kredyt nie został w ogóle wypłacony:
• Opcja opłata transakcyjna albo (alternatywa rozłączna)
• Opcja prowizja przygotowawcza;
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona:
• Opcja opłata transakcyjna albo (alternatywa rozłączna)
• Opcja prowizja przygotowawcza;
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona (tj. wierzytelności) jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona (tj. prawa i obowiązki z umowy kredytowej), przy czym możliwe jest wyodrębnienie kwot wynagrodzenia przypadającego na każdą z wyżej wskazanych części:
• w zakresie wypłaconej części Kredytu:
• Opcja dyskonto i/lub Opcja opłata transakcyjna albo (alternatywa rozłączna)
• Opcja prowizja przygotowawcza;
• w zakresie niewypłaconej części Kredytu:
• Opcja opłata transakcyjna albo (alternatywa rozłączna)
• Opcja prowizja przygotowawcza.

2.Druga grupa opisywanych przypadków dotyczy transakcji, w których nabycie Kredytu przez Bank nie ma charakteru zamierzonego na moment udzielenia Kredytu (dalej: „Syndykacja wtórna”), przy czym Kredyt ma charakter Kredytu konsorcjalnego lub też kredytu udzielanego przez jeden podmiot (dalej: „Kredyt bilateralny”).

Ze względu na stopień, w jakim dany Kredyt został wypłacony oraz sposób określenia wynagrodzenia przez strony transakcji, rozróżnić można następujące warianty:

• Kredyt nie został w ogóle wypłacony - Opcja opłata transakcyjna;
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona - Opcja opłata transakcyjna;
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona (tj. wierzytelności) jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona (tj. prawa i obowiązki z umowy kredytowej), przy czym możliwe jest wyodrębnienie kwot wynagrodzenia przypadającego na każdą z wyżej wskazanych części:
• w zakresie wypłaconej części Kredytu - Opcja dyskonto i/lub Opcja opłata transakcyjna;
• w zakresie niewypłaconej części Kredytu - Opcja opłata transakcyjna.

II.Zbywanie Kredytów przez Bank

Wnioskodawca wskazuje, iż w przypadku wszystkich niżej wymienionych scenariuszy:

• Kredyt jest w sytuacji normalnej, tj. bez rozpoznanej utraty wartości nominalnej;
• w każdym z poniższych przypadków może być tak, że Bank zbywa w ramach jednej transakcji kilka Kredytów, z czego:
• część Kredytów jest całkowicie wypłacona (w tym przypadku Bank zbywa nie prawa i obowiązki z umowy kredytowej a wierzytelności z umowy kredytowej);
• część Kredytów kwalifikuje się do jednego z poniżej opisanych wariantów;
• Bank dokonuje transakcji zbywania Kredytów zarówno z:
• Kontrahentami krajowymi, jak i
• Kontrahentami zagranicznymi.

W sytuacji, gdy Bank zbywa część Kredytu, która została już wypłacona (tj. przedmiotem transakcji są wierzytelności), wówczas:

• wierzytelności są niewymagalne i brak jest przesłanek, które uprawniałyby do twierdzenia, iż wystąpi konieczność prowadzenia w stosunku do nich działań windykacyjnych;
• wśród wierzytelności nie ma wierzytelności, które zostały wypowiedziane w stosunku do kredytobiorcy;
• nabywca nabywa wierzytelności z zamiarem uzyskiwania z nich pożytków dla siebie (w postaci odsetek), a nie w celu ich dochodzenia na rzecz zbywcy;
• nabycie wierzytelności jest poprzedzone analizą kredytową kredytobiorcy przez nabywcę (prowadzącą do wniosku, że sytuacja finansowo-ekonomiczna kredytobiorcy jest satysfakcjonująca i ryzyko związane z nabyciem wierzytelności jest na akceptowalnym dla nabywcy poziomie);
• nabyte wierzytelności mogą być przedmiotem dalszej sprzedaży przez nabywcę jednak nabywca nie nabywa wierzytelności z taką intencją;
• nabywca wierzytelności nie ma prawa regresu w stosunku do zbywcy wierzytelności, gdyby dłużnik nie wywiązywał się z płatności na rzecz nabywcy;
• transakcje zbycia wierzytelności przez Bank nie są wykonywane:
• w ramach umowy faktoringu;
• w ramach sekurytyzacji;
• w ramach transakcji, w których nabywcą jest bank hipoteczny.

Ponadto, Bank wskazuje, iż w zależności od konkretnego wariantu, wynagrodzenie z tytułu transakcji może być płatne w formie:

• Opcji dyskonto;
• Opcji opłata transakcyjna;
• Opcji prowizja przygotowawcza.

Należy rozróżnić dwie podstawowe grupy w zakresie zbywania Kredytów przez Bank.

1.Pierwsza grupa dotyczy transakcji odbywających się w ramach Syndykacji pierwotnej i dotyczy Kredytów konsorcjalnych.

Ze względu na stopień, w jakim dany Kredyt został wypłacony oraz sposób określenia wynagrodzenia przez strony transakcji, rozróżnić można następujące warianty:

• Kredyt nie został w ogóle wypłacony:
• Opcja opłata transakcyjna albo (alternatywa rozłączna)
• Opcja prowizja przygotowawcza;
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa włącznie część Kredytu, która nie została wypłacona:
• Opcja opłata transakcyjna albo (alternatywa rozłączna)
• Opcja prowizja przygotowawcza;
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona (tj. wierzytelności) jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona (tj. prawa i obowiązki z umowy kredytowej), przy czym możliwe jest wyodrębnienie kwot wynagrodzenia przypadającego na każdą z wyżej wskazanych części:
• w zakresie wypłaconej części Kredytu:
• Opcja dyskonto i/lub Opcja opłata transakcyjna albo (alternatywa rozłączna)
• Opcja prowizja przygotowawcza;
• w zakresie niewypłaconej części Kredytu:
• Opcja opłata transakcyjna albo (alternatywa rozłączna)
• Opcja prowizja przygotowawcza.

2.Druga grupa opisywanych przypadków dotyczy transakcji odbywających się w ramach Syndykacji wtórnej i dotyczy Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych.

Ze względu na stopień, w jakim dany Kredyt został wypłacony oraz sposób określenia wynagrodzenia przez strony transakcji, rozróżnić można następujące warianty:

• Kredyt nie został w ogóle wypłacony - Opcja opłata transakcyjna;
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona - Opcja opłata transakcyjna;
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona (tj. wierzytelności) jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona (tj. prawa i obowiązki z umowy kredytowej), przy czym możliwe jest wyodrębnienie kwot wynagrodzenia przypadającego na każdą z wyżej wskazanych części:
• w zakresie wypłaconej części Kredytu - Opcja dyskonto i/lub Opcja opłata transakcyjna;
• w zakresie niewypłaconej części Kredytu - Opcja opłata transakcyjna.

Dla większej przejrzystości, poniżej Wnioskodawca wskazuje szczegółową listę transakcji zbycia/nabycia Kredytów przez Bank objętych niniejszym Wnioskiem.

I.Nabywanie Kredytów przez Bank

1.Przypadki nabywania Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej

A.Nabycie Kredytu przez Bank od Kontrahenta krajowego, przy czym:

a)Kredyt nie został w ogóle wypłacony

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

b)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

c)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona

W) w zakresie wypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

iii)Opcja dyskonto

iv)Opcja dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna

K) w zakresie niewypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

B.Nabycie Kredytu przez Bank od Kontrahenta zagranicznego

a)Kredyt nie został w ogóle wypłacony

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

b)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

c)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona

W) w zakresie wypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

iii)Opcja dyskonto

iv)Opcja dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna

K) w zakresie niewypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

2.Przypadki nabywania Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykach wtórnej

A.Nabycie Kredytu przez Bank od Kontrahenta krajowego, przy czym:

a)Kredyt nie został w ogóle wypłacony

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

b)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

c)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona

W) w zakresie wypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

iii)Opcja dyskonto

iv)Opcja dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna

K) w zakresie niewypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

B.Nabycie Kredytu przez Bank od Kontrahenta zagranicznego

a)Kredyt nie został w ogóle wypłacony

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

b)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

c)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona

W) w zakresie wypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

iii)Opcja dyskonto

iv)Opcja dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna

K) w zakresie niewypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

II.Zbywanie Kredytów przez Bank

1.Przypadki zbywania Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykach pierwotnej

A.Zbycie Kredytu przez Bank na rzecz Kontrahenta krajowego, przy czym:

a)Kredyt nie został w ogóle wypłacony

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

b)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

c)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona

W) w zakresie wypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

iii)Opcja dyskonto

iv)Opcja dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna

K) w zakresie niewypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

B.Zbycie Kredytu przez Bank na rzecz Kontrahenta zagranicznego

a)Kredyt nie został w ogóle wypłacony

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

b)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

c)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona

W) w zakresie wypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

iii)Opcja dyskonto

iv)Opcja dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna

K) w zakresie niewypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

2.Przypadki zbywania Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykach wtórnej

A.Zbycie Kredytu przez Bank na rzecz Kontrahenta krajowego, przy czym:

a)Kredyt nie został w ogóle wypłacony

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

b)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa wytycznie część Kredytu, która nie została wypłacona

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

c)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona

W) w zakresie wypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

iii)Opcja dyskonto

iv)Opcja dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna

K) w zakresie niewypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

B.Zbycie Kredytu przez Bank na rzecz Kontrahenta zagranicznego

a)Kredyt nie został w ogóle wypłacony

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

b)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

c)Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona

W) w zakresie wypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

iii)Opcja dyskonto

iv)Opcja dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna

K) w zakresie niewypłaconej części Kredytu

i)Opcja opłata transakcyjna

ii)Opcja prowizja przygotowawcza

W związku z powyższym, Wnioskodawca składa niniejszy Wniosek, aby potwierdzić kwalifikację w zakresie podatku VAT ww. transakcji nabycia/zbycia Kredytów z perspektywy Banku.  

Pytania

1)Czy transakcje opisane w pkt I.1.A i I.2.A stanowią dla Banku świadczenie usługi zwolnionej z VAT?

2)Czy transakcje opisane w pkt I.1.B i I.2.B stanowią dla Banku świadczenie usługi, której miejscem świadczenia jest kraj inny niż Polska?

3)Czy transakcje opisane w pkt II.1.A i II.2.A nie stanowią dla Banku czynności podlegających VAT?

4)Czy transakcje opisane w pkt II.1.B i II.2.B stanowią dla Banku import usług zwolniony z VAT?

5)Czy podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt I.1.A a) i), I.1.A b) i), I.1.A c) W) i), I.1.A c) K) i), I.2.A a) i), I.2.A b) i), I.2.A c) W) i), I.2.A c) K) i) stanowi kwota opłaty transakcyjnej?

6)Czy podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt I.1.A a) ii), I.1.A b) ii), I.1.A c) W) ii), I.1.A c) K) ii), I.2.A a) ii), I.2.A b) ii), I.2.A c) W) ii), I.2.A c) K) ii) stanowi kwota prowizji przygotowawczej?

7)Czy podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt I.1.A c) W) iii) i I.2.A c) W) iii) stanowi kwota dyskonta?

8)Czy podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt I.1.A c) W) iv) i I.2.A c) W) iv) stanowi suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej?

9)Czy podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B a) i), II.1.B b) i), II.1.B c) W) i), II.1.B c) K) i), II.2.B a) i), II.2.B b) i), II.2.B c) W) i), II.2.B c) K) i) stanowi kwota opłaty transakcyjnej?

10)Czy podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B a) ii), II.1.B b) ii), II.1.B c) W) ii) II.1.B c) K) ii), II.2.B a) ii), II.2.B b) ii), II.2.B c) W) ii), II.2.B.c) K) ii) stanowi kwota prowizji przygotowawczej?

11)Czy podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B c) W) iii) i II.2.B c) W) iii) stanowi kwota dyskonta?

12)Czy podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B c) W) iv) i II.2.B c) W) iv) stanowi suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej?

Państwa stanowisko w sprawie

1)Transakcje opisane w pkt I.1.A i L2.A stanowią dla Banku świadczenie usługi zwolnionej z VAT.

2)Transakcje opisane w pkt I.1.B i I.2.B stanowią dla Banku świadczenie usługi, której miejscem świadczenia jest kraj inny niż Polska.

3)Transakcje opisane w pkt II.1.A i II.2.A nie stanowią dla Banku czynności podlegających VAT.

4)Transakcje opisane w pkt II.1.B i II.2.B stanowią dla Banku import usług zwolniony z VAT.

5)Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt I.1.A a) i), I.1.A b) i), I.1.A c) W) i), I.1.A c) K) i), I.2.A a) i), I.2.A b) i), I.2.A c) W) i), I.2.A c) K) i) stanowi kwota opłaty transakcyjnej.

6)Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt I.1.A a) ii), I.1.A b) ii), I.1.A c) W) ii), I.1.A c) K) ii), I.2.A a) ii), I.2.A b) (ii), I.2.A c) W) ii), I.2.A c) K) ii) stanowi kwota prowizji przygotowawczej.

7)Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt I.1.A c) W) iii) i I.2.A c) W) iii) stanowi kwota dyskonta.

8)Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt I.1.A c) W) iv) i I.2.A c) W) iv) stanowi suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej.

9)Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B a) i), II.1.B b) i), II.1.B c) W) i), II.1.B c) K) i), II.2.B a) i), II.2.B b) i), II.2.B c) W) i), II.2.B c) K) i) stanowi kwota opłaty transakcyjnej.

10)Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B a) ii), II.1.B b) ii), II.1.B c) W) (ii), II.1.B c) K) ii), II.2.B a) ii), II.2.B b) ii), II.2.B c) W) ii), II.2.B c) K) ii) stanowi kwota prowizji przygotowawczej.

11)Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B c) W) iii) i II.2.B c) W) iii) stanowi kwota dyskonta.

12)Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B c) W) iv) i II.2.B c) W) iv) stanowi suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej.

I.Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Pytania 1-4 - uzasadnienie wspólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega, w szczególności, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju;

b)usługobiorcą jest:

- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15.

Importem usług, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Zasadniczo, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (art. 28b ust. 1 ustawy o VAT).

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnione z VAT są, w szczególności, usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwolnione z VAT są usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT nie ma zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu (art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT).

W świetle ww. przepisów, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, iż transakcja zbycia Kredytu stanowi świadczenie usług, przy czym podmiotem świadczącym usługę jest nabywca.

Z uwagi na to, że niniejszy Wniosek dotyczy zarówno:

• transakcji nabycia jak i zbycia Kredytów przez Bank;
• transakcji z Kontrahentami krajowymi jak i Kontrahentami zagranicznymi

- miejscem świadczenia przedmiotowej usługi może być Polska lub inny kraj.

W przypadkach, w których miejscem świadczenia ww. usługi będzie terytorium Polski, należy ustalić właściwą stawkę VAT mającą do niej zastosowanie.

W ocenie Wnioskodawcy, w tych przypadkach zastosowanie powinno mieć zwolnienie z VAT przewidziane w:

• art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT dla usług udzielania kredytów - w odniesieniu do niewypłaconych części Kredytów;
• art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT dla usług w zakresie długów - w odniesieniu do wypłaconych części Kredytów (jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku nie znajduje zastosowania wyłączenie z przedmiotowego zwolnienia określone w art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT dla czynności ściągania długów, w tym factoringu).

W zakresie niewypłaconych części Kredytów, Bank wskazuje, że jednym z kluczowych następstw transakcji będących przedmiotem niniejszego Wniosku jest przejęcie przez nabywcę obowiązku wypłaty kwoty Kredytu kredytobiorcy. Innymi słowy, jeszcze przed wypłatą kwoty Kredytu, dochodzi do zmiany podmiotowej po stronie kredytodawcy. Należy dodać, iż od momentu zawarcia umowy kredytowej do momentu zawarcia przedmiotowej transakcji, wartość Kredytu nie ulega zmianie. Kredyt pozostaje bowiem na tą chwilę w sytuacji normalnej, tj. bez rozpoznanej utraty wartości nominalnej.

Powyższe prowadzi, zdaniem Banku, do konkluzji, iż istotą transakcji nabycia/zbycia Kredytów (w niewypłaconej części) przez Bank jest przejęcie przez nabywcę obowiązku wypłaty kwoty Kredytu, z czym skorelowane jest, na dalszym etapie (tj. po wypłacie kwoty Kredytu), otrzymanie spłaty Kredytu od kredytobiorcy. Skoro tak, usługa polegająca na nabyciu Kredytów (w niewypłaconej części), w ramach której nabywca przejmuje w szczególności obowiązek wypłaty Kredytu kredytobiorcy, powinna być objęta zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, dotyczącym udzielania kredytów.

W ocenie Banku, sytuacja ta jest, z ekonomicznego punktu widzenia, tożsama ze stanem faktycznym, w którym nie dochodziłoby do zbycia Kredytu przez pierwotnego kredytodawcę, w związku z czym, kredytobiorca dokonywałby spłaty Kredytu na rzecz pierwotnego kredytodawcy.

Ekonomiczna tożsamość obu ww. scenariuszy przejawia się, zdaniem Banku, w tym, iż w każdym z nich, ten sam podmiot

• z jednej strony wypłaca kwotę kredytu kredytobiorcy;
• z drugiej strony uprawniony jest na dalszym etapie (tj. po wypłacie kwoty Kredytu) do otrzymania spłaty kredytu od kredytobiorcy.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, na szerokie rozumienie wyrażenia „udzielania kredytu” w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) - por. tezę 44 wyroku z dnia 15 maja 2019 r., C-235/18 Vega International:

„jeśli chodzi w szczególności o wyrażenie „udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe”, znajdujące się we wspomnianym przepisie, należy je interpretować szeroko (…)”.

Potwierdzeniem powyższego jest wyrażone w szeregu wcześniejszych orzeczeń stanowisko TSUE, że „udzielenie kredytu” może przybrać bardzo różną formę.

Z jednej strony, TSUE w swoim orzecznictwie odwołuje się do „udzielenia kredytu” w klasycznym rozumieniu tego terminu, czyli transakcji polegającej na udostępnieniu określonej sumy pieniężnej, podlegającej zwrotowi w odpowiednim terminie, ewentualnie wraz z odsetkami (por. wyrok z dnia 29 kwietnia 2004 r., C-77/01 EDM, a także wyrok z dnia 8 grudnia 2016 r., C-208/15 Stock '94).

Z drugiej strony, TSUE uznał, iż ww. pojęcie może obejmować także odroczoną płatność ceny zakupu towaru, udzieloną przez dostawcę nabywcy w zamian za zapłatę odsetek (por. wyrok z dnia 27 października 1993 r., C-281/91 Muys’en De Winter's Bouw, oraz wyrok z dnia 18 października 2018 r., C-153/17 Volkswagen Financial Services).

Zważywszy na ww. stanowisko TSUE w zakresie wykładni pojęcia „udzielenia kredytu” (które, zdaniem TSUE, obejmuje również ww. sytuacje odległe od klasycznego udzielenia kredytu bankowego), zdaniem Wnioskodawcy, tym bardziej, w zakres tego pojęcia wchodzić powinna sytuacja taka, jak będąca przedmiotem niniejszego Wniosku (zwłaszcza, iż jak wyżej wspomniano, zdaniem Banku, jest ona równoznaczna z klasycznym udzieleniem kredytu przez pierwotnego kredytodawcę).

Podsumowując, z ekonomicznego punktu widzenia, w ocenie Banku, brak jest podstaw do różnicowania sytuacji w której podmiot udzielający kredytu jest podmiotem na którego rzecz następuje spłata kredytu (jak to ma miejsce w przypadku „zwykłego” udzielenia kredytu, bez zbycia praw i obowiązków z umowy kredytu przez pierwotnego kredytodawcę) z przypadkiem opisanym w stanie faktycznym niniejszego wniosku (kiedy podmiotem wypłacającym kredyt jest nabywca praw i obowiązków z umowy kredytowej zawartej przez pierwotnego kredytodawcę).

A zatem, zdaniem Banku, obie ww. sytuacje powinny być traktowane jednolicie na gruncie VAT, tj. jako usługa udzielania kredytu, podlegająca zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Z kolei w zakresie wypłaconych części Kredytów (gdzie przedmiotem transakcji są wierzytelności), jak wskazano w opisie stanu faktycznego:

• wierzytelności są niewymagalne i brak jest przesłanek, które uprawniałyby do twierdzenia, iż wystąpi konieczność prowadzenia w stosunku do nich działań windykacyjnych;
• wśród wierzytelności nie ma wierzytelności, które zostały wypowiedziane w stosunku do kredytobiorcy;
• nabywca nabywa wierzytelności z zamiarem uzyskiwania z nich pożytków dla siebie (w postaci odsetek), a nie w celu ich dochodzenia na rzecz zbywcy;
• nabycie wierzytelności jest poprzedzone analizą kredytową kredytobiorcy przez nabywcę (prowadzącą do wniosku, że sytuacja finansowo-ekonomiczna kredytobiorcy jest satysfakcjonująca i ryzyko związane z nabyciem Wierzytelności jest na akceptowalnym dla nabywcy poziomie);
• nabyte wierzytelności mogą być przedmiotem dalszej sprzedaży przez nabywcę jednak nabywca nie nabywa Wierzytelności z taką intencją;
• nabywca wierzytelności nie ma prawa regresu w stosunku do zbywcy wierzytelności, gdyby dłużnik nie wywiązywał się z płatności na rzecz nabywcy;
• transakcje nabycia/zbycia Wierzytelności przez Bank nie są wykonywane:
• w ramach umowy faktoringu;
• w ramach sekurytyzacji;
• w ramach transakcji, w których nabywcą jest bank hipoteczny.

W efekcie, zdaniem Wnioskodawcy, przyjąć należy, że dla nabywcy wierzytelności głównym celem transakcji będących przedmiotem niniejszego Wniosku jest uzyskanie pożytków związanych z wierzytelnością (odsetki), a nie uwolnienie zbywcy z obowiązku samodzielnego dochodzenia wierzytelności.

W związku z powyższym, w ocenie Banku:

• nie są spełnione przesłanki podlegającej opodatkowaniu VAT czynności z art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT (tj. czynności ściągania długów, w tym factoringu);
• są spełnione przesłanki, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwolnienia z VAT dla usług w zakresie długów.

Wnioskodawca podkreśla, że na gruncie stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego Wniosku nie znajdują zastosowania wyroki TSUE:

• z 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01 MKG, zgodnie z którym czynność faktora, polegająca na gwarancji wobec faktoranta spłaty wierzytelności i przejęciu ryzyka niewypłacalności dłużników należy uznać za wykorzystywanie własności dóbr celem stałego osiągania zysku w rozumieniu przepisów o VAT, jeżeli czynność ta jest wykonywana za wynagrodzeniem i przez określony czas

oraz

• z 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 GFKL, zgodnie z którym podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi w rozumieniu przepisów o VAT i nie dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej objętej zakresem podatku VAT, jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży.

Należy podkreślić, iż oba ww. wyroki zostały wydane w odmiennych stanach faktycznych od tego, który jest przedmiotem niniejszego Wniosku, tj.:

• w stanie faktycznym sprawy C-305/01 MKG cesjonariusz wierzytelności zobowiązywał się świadczyć wobec cedenta usługę faktoringu, w zamian za co otrzymywał wynagrodzenie, to jest prowizję oraz premię del credere, podczas gdy, jak wskazano w opisie stanu faktycznego niniejszego Wniosku, transakcje nabycia/zbycia wierzytelności przez Bank nie są wykonywane w ramach umowy faktoringu;
• w stanie faktycznym sprawy C-93/10 GFKL:
• zbywane wierzytelności pochodziły z wypowiedzianych umów kredytowych i były wymagalne, podczas gdy, jak wskazano w opisie stanu faktycznego niniejszego Wniosku, wśród opisanych wierzytelności nie ma wierzytelności, które zostały wypowiedziane w stosunku do kredytobiorcy, a ponadto wierzytelności są niewymagalne i brak jest przesłanek, które uprawniałyby do twierdzenia, iż wystąpi konieczność prowadzenia w stosunku do nich działań windykacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko w powyższym zakresie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego dotyczących nabycia udziału w kredycie.

W tym zakresie, Wnioskodawca wskazuje, po pierwsze, interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 grudnia 2012 r., IPPP3/443-1034/12-2/IG (potwierdzającą stanowisko, zgodnie z którym cesja wierzytelności z kredytu konsorcjalnego jest zwolniona z VAT):

„(…) należy zwrócić uwagę na literalne brzmienie art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, który wyłącza możliwość zastosowania zwolnienia z VAT w zakresie czynności ściągania długów, w tym factoringu. Przede wszystkim należy zaznaczyć, iż poprzez użycie sformułowania w tym factoringu ustawodawca uznaje, iż przedmiotowe usługi mieszczą się w sformułowaniu „czynności ściągania długów”. Oznacza to zatem, iż opodatkowanie VAT przewidziano jedynie dla zdarzeń, z którymi wiąże się podejmowanie czynności mających na celu ściągnięcie długu.”

„W analizowanym stanie faktycznym cesja wierzytelności kredytowych służy innemu celowi, tj. przeniesieniu części przyszłych ryzyk i pożytków wynikających z umowy kredytowej na Wnioskodawcę. Zamiarem stron nie jest zatem transfer ciężarów związanych z windykacją należności (ściąganiem długów) z Banku Inicjującego na X., o czym świadczy m.in. fakt, iż przedmiotowe prawa majątkowe nie są wymagalne w dacie ich przeniesienia. Oznacza to, iż na dzień zawarcia umowy cesji żadna ze stron nie musi podejmować czynności windykacyjnych względem Klienta. Co więcej, na ten dzień nie istnieją także żadne obiektywne przesłanki, które uprawniałyby do twierdzenia, iż konieczność prowadzenia działań windykacyjnych wystąpi w przyszłości.”

Jednocześnie, cesji wierzytelności na warunkach ustalonych między X. a Bankiem Powiązanym nie należy kwalifikować do usług faktoringu. W ich ramach bowiem faktor dokonując nabycia wierzytelności zobowiązuje się do świadczenia na rzecz faktoranta różnorodnych czynności, które przykładowo mogą obejmować przejmowanie ryzyka wypłacalności dłużników, windykację należności, finansowanie przez dyskonto czy udzielanie pożyczek. Tym samym usługa faktoringu polegałaby na „wyręczaniu” cedenta z czynności zmierzających do odzyskania długu.”

„Tymczasem cesja wierzytelności w ramach umowy zawieranej między X. a Bankiem Inicjującym nie obejmuje dodatkowych czynności wykonywanych przez nabywcę na rzecz zbywcy. Współpraca stron analizowanej transakcji jest oparta bowiem na modelu kredytu konsorcjalnego, w ramach którego bank lub banki finansujące w pierwszej kolejności zawierają bezpośrednio umowy kredytowe z klientami, a następnie do umów tych w drodze cesji części wierzytelności przystępują pozostali uczestnicy konsorcjum. W ramach konsorcjum wszystkie banki określają maksymalne kwoty, jakie są gotowe przeznaczyć na finansowanie projektu inwestycyjnego. Celem, dla jakiego zawiązywane jest konsorcjum, jest przyznanie kredytu/kredytów przy jednoczesnym podziale ryzyk gospodarczych z nim związanych między jego uczestników. W ramach modelu konsorcjalnego finansowane są przede wszystkim inwestycje długoterminowe i kapitałochłonne, które przekraczają możliwości jednego kredytodawcy.”

„(…) należy uznać, iż w przypadku gdy w ramach realizacji umowy konsorcjalnej X. zawrze z Bankiem Inicjującym umowę cesji części wierzytelności kredytowych niewymagalnych za cenę równą wartości nominalnej przenoszonego prawa majątkowego, zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane dla usług związanych z długami, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, bądź wprost w pkt 38 tego artykułu, jako usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.”

Po drugie, Wnioskodawca wskazuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 kwietnia 2014 r., IPPP1/443-149/14-2/MPe (potwierdzającą stanowisko, zgodnie z którym cesja wierzytelności, związana z przystąpieniem nowego podmiotu do kredytu, jest zwolniona z VAT):

„(...) w celu rozstrzygnięcia czy dana transakcja przelewu wierzytelności może korzystać ze zwolnienia od podatku należy zbadać jej charakter i ocenić, czy nie stanowi ona wyłączonych ze zwolnienia czynności ściągania długów. Bezsprzeczne bowiem jest, iż usługi nabywania wierzytelności innych podmiotów realizowane w celu odzyskania należności stanowią usługi ściągania długów, wyłączone ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, a takiego celu próżno szukać w transakcji przedstawionej przez Bank w zdarzeniu przyszłym. Przedmiotem transakcji opisanej przez Wnioskodawcę nie jest również wierzytelność trudna, czyli taka, co do której istnieje poważna wątpliwość, że zostanie zaspokojona. Przedmiotem transakcji jest wierzytelność niewymagalna. Jak zostało wskazane, celem Banku jest przystąpienie do dopiero udzielonego kredytu i osiągnięcie korzyści wynikających z przyszłych pożytków jakimi będą odsetki płacone przez Kredytobiorcę oraz z wynagrodzenia prowizyjnego za wyświadczoną przez Bank usługę. Na dzień zawarcia umowy cesji żadna ze stron nie będzie podejmować czynności windykacyjnych względem Klienta. Co więcej, na ten dzień nie istnieją także żadne obiektywne przesłanki, które uprawniałyby do twierdzenia, iż konieczność prowadzenia działań windykacyjnych wystąpi w przyszłości.”

„Jednocześnie, cesji wierzytelności na warunkach ustalonych między Bankiem a Bankiem inicjującym nie należy kwalifikować do usług faktoringu. W ich ramach faktor dokonując nabycia wierzytelności zobowiązuje się do świadczenia na rzecz faktoranta różnorodnych czynności, które przykładowo mogą obejmować przejmowanie ryzyka wypłacalności dłużników, windykację należności, finansowanie przez dyskonto czy udzielanie pożyczek. Tym samym usługa faktoringu polegałaby na „wyręczaniu” cedenta z czynności zmierzających do odzyskania długu. Tymczasem cesja wierzytelności w ramach umowy zawieranej między Bankiem, a Bankiem inicjującym nie obejmuje dodatkowych czynności wykonywanych przez nabywcę na rzecz zbywcy. Współpraca stron analizowanej transakcji jest zbliżona do modelu kredytu konsorcjalnego, w ramach którego bank lub banki finansujące w pierwszej kolejności zawierają bezpośrednio umowy kredytowe z klientami, a następnie do umów tych w drodze cesji części wierzytelności przystępują pozostali uczestnicy konsorcjum. W ramach konsorcjum wszystkie banki określają maksymalne kwoty, jakie są gotowe przeznaczyć na finansowanie projektu inwestycyjnego. Celem, dla jakiego zawiązywane jest konsorcjum, jest przyznanie kredytu/kredytów przy jednoczesnym podziale ryzyk gospodarczych z nim związanych między jego uczestników i taki też cel pojawia się w przedmiotowej transakcji opisanej w niniejszym wniosku w zdarzeniu przyszłym.”

„(...) należy uznać, iż w przypadku, gdy w ramach realizacji umowy cesji Bank dołączy jako drugi kredytodawca do umowy kredytu zawartego pomiędzy Bankiem inicjującym a Klientem, zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane dla usług związanych z długami, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, bądź wprost w pkt 38 tego artykułu, jako usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.”

A zatem, zdaniem Banku, w zakresie wypłaconych części Kredytów, czynności Banku wskazane w opisie stanu faktycznego powinny podlegać zwolnieniu z VAT art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT jako usługi w zakresie długów.

Jednocześnie, w ocenie Banku, dla powyższej kwalifikacji, zarówno w odniesieniu do niewypłaconych jak i wypłaconych części Kredytów, nie powinno mieć znaczenia, czy transakcja nabycia/zbycia Kredytu przez Bank:

• ma charakter zamierzony (tj. odbywa się w ramach Syndykacji pierwotnej) lub nie ma charakteru zamierzonego (tj. odbywa się w ramach Syndykacji wtórnej);
• czy Kredyt jest Kredytem konsorcjalnym czy też Kredytem bilateralnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, ani z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT ani z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT nie wynika, aby ww. kwestie były istotne z perspektywy zastosowania tych przepisów.

Jeśli chodzi o podmiot zobowiązany do rozliczenia danej transakcji nabycia/zbycia Kredytu przez Bank z perspektywy podatku VAT, to w przypadku transakcji z:

• Kontrahentem krajowym - podmiotem tym powinien być nabywca Kredytu;
• Kontrahentem zagranicznym - podmiotem tym powinien być zbywca Kredytu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy:

• transakcja nabycia Kredytu przez Bank od Kontrahenta krajowego stanowi dla Banku świadczenie usługi zwolnionej z VAT - zarówno w przypadku nabycia Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej jak i nabycia Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykacji wtórnej;
• transakcja nabycia Kredytu przez Bank od Kontrahenta zagranicznego stanowi dla Banku świadczenie usługi, której miejscem świadczenia jest kraj inny niż Polska (tj. do ewentualnego rozliczenia podatku VAT zobowiązany jest Kontrahent zagraniczny) - zarówno w przypadku nabycia Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej jak i nabycia Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykacji wtórnej;
• transakcja zbycia Kredytu przez Bank na rzecz Kontrahenta krajowego nie stanowi dla Banku czynności podlegającej VAT (podmiotem świadczącym usługę zwolnioną z VAT jest w tym przypadku Kontrahent krajowy) - zarówno w przypadku nabycia Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej jak i nabycia Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykacji wtórnej;
• transakcja zbycia Kredytu przez Bank na rzecz Kontrahenta zagranicznego stanowi dla Banku import usług zwolniony z VAT - zarówno w przypadku nabycia Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej jak i nabycia Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykacji wtórnej.

Pytania 5-12 - uzasadnienie wspólne

Podstawą opodatkowania podatkiem VAT, co do zasady, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, zarówno opłata transakcyjna jak i prowizja przygotowawcza, czy też dyskonto powinny wchodzić do podstawy opodatkowania transakcji nabycia/zbycia Kredytów przez Bank.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji zbycia Kredytów przez Bank na rzecz Kontrahenta zagranicznego (stanowiących dla Banku import usług zwolniony z VAT) jak i nabycia Kredytów przez Bank od Kontrahenta krajowego (stanowiących dla Banku świadczenie usług zwolnionych z VAT na terytorium Polski):

• w Opcji opłata transakcyjna - podstawę opodatkowania stanowi kwota opłaty transakcyjnej - zarówno w przypadku nabycia Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej jak i nabycia Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykacji wtórnej;
• w Opcji prowizja przygotowawcza - podstawę opodatkowania stanowi kwota prowizji przygotowawczej - zarówno w przypadku nabycia Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej jak i nabycia Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykacji wtórnej;
• w Opcji dyskonto - podstawę opodatkowania stanowi kwota dyskonta - zarówno w przypadku nabycia Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej jak i nabycia Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykacji wtórnej;
• w Opcji dyskonto plus Opcja opłata transakcyjna - podstawę opodatkowania stanowi suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej - zarówno w przypadku nabycia Kredytów konsorcjalnych w ramach Syndykacji pierwotnej jak i nabycia Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych w ramach Syndykacji wtórnej.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 30 kwietnia 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP1-2.4012.46.2020.2.JŻ, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie:

• pytania oznaczonego we wniosku nr 4 - za nieprawidłowe,
• pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 9-12 - za prawidłowe.

W pozostałym zakresie, tj. pytań oznaczonych nr 1 oraz nr 3, 5, 6, 7, 8 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretację doręczono Państwu 7 maja 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

22 czerwca 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła 25 czerwca 2020 r.

Wnieśli Państwo o:

• uchylenie zaskarżonej Interpretacji w zaskarżonej części, tj. w jakiej Organ uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe, na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a.;
• zasądzenie kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego, według norm przepisanych;
• połączenie do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ze sprawą ze skargi Spółki na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 kwietnia 2020 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.43.2020.1.EK.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację - wyrokiem z 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1356/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 25 października 2024 r. sygn. akt I FSK 1813/21 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 25 października 2024 r.

Odpis prawomocnego wyroku WSA wraz z aktami sprawy wpłynął 12 lutego 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 4, 9-12 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania interpretacji indywidualnej znak 0114-KDIP1-2.4012.46.2020.2.JŻ, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1356/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 października 2024 r. sygn. akt I FSK 1813/21.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między dostawcą i odbiorcą bądź między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez dostawcę/usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za dokonywane dostawy bądź świadczone usługi na rzecz odbiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Wobec powyższego, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Wskazać należy, że nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że jako bank krajowy działają Państwo (Bank) na podstawie ustawy Prawo bankowe i są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Państwa sprzedaż nie jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Państwa wniosek dotyczy nabywania i zbywania przez Bank praw i obowiązków lub wierzytelności wynikających z umów kredytowych, w przypadku których kwota Kredytu, w całości lub części, nie została jeszcze wypłacona kredytobiorcy przez kredytodawcę, przy czym: w przypadku niewypłaconych części Kredytów - przedmiotem transakcji są prawa i obowiązki z umowy kredytowej (w tym obowiązek wypłaty kwoty kredytu kredytobiorcy w odpowiedniej części), a w przypadku wypłaconych części Kredytów - przedmiotem transakcji są wierzytelności z umowy kredytowej (tj. prawo do domagania się spłaty kredytu od kredytobiorcy wraz z odsetkami).

W zakresie nabywania Kredytów przez Bank wskazali Państwo, że w przypadku wszystkich niżej wymienionych scenariuszy:

• Kredyt jest w sytuacji normalnej, tj. bez rozpoznanej utraty wartości nominalnej;
• w każdym z poniższych przypadków może być tak, że Bank nabywa w ramach jednej transakcji kilka Kredytów, z czego:
• część Kredytów jest całkowicie wypłacona (w tym przypadku Bank nabywa nie prawa i obowiązki z umowy kredytowej a wierzytelności z umowy kredytowej);
• część Kredytów kwalifikuje się do jednego z poniżej opisanych wariantów;
• Bank dokonuje transakcji nabywania Kredytów m.in. z podatnikami będącymi bankami lub innymi podmiotami (instytucje finansowe), mającymi siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (z którego, odpowiednio, usługa jest świadczona lub na rzecz którego jest świadczona) w innym kraju niż Polska.

W sytuacji, gdy Bank nabywa część Kredytu, która została już wypłacona (tj. przedmiotem transakcji są wierzytelności), wówczas:

• wierzytelności są niewymagalne i brak jest przesłanek, które uprawniałyby do twierdzenia, iż wystąpi konieczność prowadzenia w stosunku do nich działań windykacyjnych;
• wśród wierzytelności nie ma wierzytelności, które zostały wypowiedziane w stosunku do kredytobiorcy;
• nabywca nabywa wierzytelności z zamiarem uzyskiwania z nich pożytków dla siebie (w postaci odsetek), a nie w celu ich dochodzenia na rzecz zbywcy;
• nabycie wierzytelności jest poprzedzone analizą kredytową kredytobiorcy przez nabywcę (prowadzącą do wniosku, że sytuacja finansowo-ekonomiczna kredytobiorcy jest satysfakcjonująca i ryzyko związane z nabyciem wierzytelności jest na akceptowalnym dla nabywcy poziomie);
• nabyte wierzytelności mogą być przedmiotem dalszej sprzedaży przez nabywcę jednak nabywca nie nabywa wierzytelności z taką intencją;
• nabywca wierzytelności nie ma prawa regresu w stosunku do zbywcy wierzytelności, gdyby dłużnik nie wywiązywał się z płatności na rzecz nabywcy;
• transakcje nabycia wierzytelności przez Bank nie są wykonywane:
• w ramach umowy faktoringu;
• w ramach sekurytyzacji;
• w ramach transakcji, w których nabywcą jest bank hipoteczny.

Ponadto, Bank wskazuje, iż w zależności od konkretnego wariantu transakcji, wynagrodzenie z tytułu transakcji może być płatne w następującej formie:

• dyskonto wartości nominalnej Kredytu;
• odrębna opłata transakcyjna płatna na rzecz nabywcy Kredytu przez sprzedawcę;
• nabywca Kredytu otrzymuje od sprzedawcy część prowizji przygotowawczej, którą ww. sprzedawca otrzymał uprzednio od kredytobiorcy.

Rozróżniają Państwo dwie podstawowe grupy w zakresie nabywania Kredytów przez Bank.

I.Pierwsza grupa dotyczy transakcji, w których nabycie Kredytu przez Bank ma charakter zamierzony na moment udzielenia Kredytu, przy czym Kredyt udzielany jest wspólnie przez uczestników konsorcjum.

Ze względu na stopień, w jakim dany Kredyt został wypłacony oraz sposób określenia wynagrodzenia przez strony transakcji, rozróżnić można następujące warianty:

• Kredyt nie został w ogóle wypłacony,
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona,
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona (tj. wierzytelności) jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona (tj. prawa i obowiązki z umowy kredytowej), przy czym możliwe jest wyodrębnienie kwot wynagrodzenia przypadającego na każdą z wyżej wskazanych części.

II.Druga grupa opisywanych przypadków dotyczy transakcji, w których nabycie Kredytu przez Bank nie ma charakteru zamierzonego na moment udzielenia Kredytu (Syndykacja wtórna), przy czym Kredyt ma charakter Kredytu konsorcjalnego lub też kredytu udzielanego przez jeden podmiot (Kredyt bilateralny).

Ze względu na stopień, w jakim dany Kredyt został wypłacony oraz sposób określenia wynagrodzenia przez strony transakcji, rozróżnić można następujące warianty:

• Kredyt nie został w ogóle wypłacony,
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona,
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona (tj. wierzytelności) jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona (tj. prawa i obowiązki z umowy kredytowej), przy czym możliwe jest wyodrębnienie kwot wynagrodzenia przypadającego na każdą z wyżej wskazanych części.

W zakresie zbywania Kredytów przez Bank wskazali Państwo, że w przypadku wszystkich niżej wymienionych scenariuszy:

• Kredyt jest w sytuacji normalnej, tj. bez rozpoznanej utraty wartości nominalnej;
• w każdym poniższych przypadków może być tak, że Bank zbywa w ramach jednej transakcji kilka Kredytów, z czego:
• część Kredytów jest całkowicie wypłacona (w tym przypadku Bank zbywa nie prawa i obowiązki z umowy kredytowej a wierzytelności z umowy kredytowej);
• część Kredytów kwalifikuje się do jednego z poniżej opisanych wariantów;
• Bank dokonuje transakcji zbywania Kredytów m.in. z kontrahentami zagranicznymi.

W sytuacji, gdy Bank zbywa część Kredytu, która została już wypłacona (tj. przedmiotem transakcji są wierzytelności), wówczas:

• wierzytelności są niewymagalne i brak jest przesłanek, które uprawniałyby do twierdzenia, iż wystąpi konieczność prowadzenia w stosunku do nich działań windykacyjnych;
• wśród wierzytelności nie ma wierzytelności, które zostały wypowiedziane w stosunku do kredytobiorcy;
• nabywca nabywa wierzytelności z zamiarem uzyskiwania z nich pożytków dla siebie (w postaci odsetek), a nie w celu ich dochodzenia na rzecz zbywcy;
• nabycie wierzytelności jest poprzedzone analizą kredytową kredytobiorcy przez nabywcę (prowadzącą do wniosku, że sytuacja finansowo-ekonomiczna kredytobiorcy jest satysfakcjonująca i ryzyko związane z nabyciem wierzytelności jest na akceptowalnym dla nabywcy poziomie);
• nabyte wierzytelności mogą być przedmiotem dalszej sprzedaży przez nabywcę jednak nabywca nie nabywa wierzytelności z taką intencją;
• nabywca wierzytelności nie ma prawa regresu w stosunku do zbywcy wierzytelności, gdyby dłużnik nie wywiązywał się z płatności na rzecz nabywcy;
• transakcje zbycia wierzytelności przez Bank nie są wykonywane:
• w ramach umowy faktoringu;
• w ramach sekurytyzacji;
• w ramach transakcji, w których nabywcą jest bank hipoteczny.

Ponadto, Bank wskazuje, iż w zależności od konkretnego wariantu, wynagrodzenie z tytułu transakcji może być płatne w formie:

• Opcji dyskonto;
• Opcji opłata transakcyjna;
• Opcji prowizja przygotowawcza.

Rozróżniają Państwo dwie podstawowe grupy w zakresie zbywania Kredytów przez Bank.

I.Pierwsza grupa dotyczy transakcji odbywających się w ramach Syndykacji pierwotnej i dotyczy Kredytów konsorcjalnych.

Ze względu na stopień, w jakim dany Kredyt został wypłacony oraz sposób określenia wynagrodzenia przez strony transakcji, rozróżnić można następujące warianty:

• Kredyt nie został w ogóle wypłacony,
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa włącznie część Kredytu, która nie została wypłacona,
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank nabywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona (tj. wierzytelności) jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona (tj. prawa i obowiązki z umowy kredytowej), przy czym możliwe jest wyodrębnienie kwot wynagrodzenia przypadającego na każdą z wyżej wskazanych części.

II.Druga grupa opisywanych przypadków dotyczy transakcji odbywających się w ramach Syndykacji wtórnej i dotyczy Kredytów konsorcjalnych lub bilateralnych.

Ze względu na stopień, w jakim dany Kredyt został wypłacony oraz sposób określenia wynagrodzenia przez strony transakcji, rozróżnić można następujące warianty:

• Kredyt nie został w ogóle wypłacony,
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa wyłącznie część Kredytu, która nie została wypłacona,
• Kredyt został częściowo wypłacony, a Bank zbywa zarówno część Kredytu, która została już wypłacona (tj. wierzytelności) jak i część Kredytu, która nie została jeszcze wypłacona (tj. prawa i obowiązki z umowy kredytowej), przy czym możliwe jest wyodrębnienie kwot wynagrodzenia przypadającego na każdą z wyżej wskazanych części.

Państwa wątpliwości sformułowane w pytaniach nr 2, 4, 9-12 dotyczą ustalenia czy:

1.transakcje opisane w pkt I.1.B i I.2.B stanowią dla Banku świadczenie usługi, której miejscem świadczenia jest kraj inny niż Polska,

2.transakcje opisane w pkt II.1.B i II.2.B stanowią dla Banku import usług zwolniony z VAT,

3.podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B a) i), II.1.B b) i), II.1.B c) W) i), II.1.B c) K) i), II.2.B a) i), II.2.B b) i), II.2.B c) W) i), II.2.B c) K) i) stanowi kwota opłaty transakcyjnej,

4.podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B a) ii), II.1.B b) ii), II.1.B c) W) ii) II.1.B c) K) ii), II.2.B a) ii), II.2.B b) ii), II.2.B c) W) ii), II.2.B.c) K) ii) stanowi kwota prowizji przygotowawczej,

5.podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B c) W) iii) i II.2.B c) W) iii) stanowi kwota dyskonta,

6.podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B c) W) iv) i II.2.B c) W) iv) stanowi suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej.

Ad pytania nr 2 i 4

W pierwszej kolejności, należy wskazać, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.).

Stosownie do treści art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Ponadto, zgodnie z art. 512 Kodeksu cywilnego:

Zatem wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność jest więc prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

Przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela, podczas gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja będzie miała charakter odpłatny).

Umowa cesji wierzytelności wypełnia znamiona usługi określone w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym stanowi  świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z punktu widzenia nabywcy wierzytelności do świadczenia usług dochodzi już w momencie samego nabycia wierzytelności, obojętnie czy nabycie zostało dokonane w celu windykacji tej wierzytelności przez samego nabywcę, czy też innego jej wykorzystania do celów prawno-gospodarczych. Celem nabycia cudzej wierzytelności nie musi być jej odsprzedaż, ale także inne wykorzystanie do celów prawno-gospodarczych przez nabywcę. Sposób wykorzystania nabytej wierzytelności może decydować o charakterze usługi nie zaś o istocie czynności prawnej, jaką jest nabycie cudzej wierzytelności. Zatem usługą na rzecz cedenta jest nabycie wierzytelności danego podmiotu w celu jej wykorzystania do operacji prawno-podatkowych.

Zatem zakup wierzytelności stanowi usługę polegającą na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem).

W kwestii nabycia wierzytelności trudnych po cenie niższej od ich wartości nominalnej wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG.

W powyższym orzeczeniu TSUE wskazał, że:

W pkt 25 ww. orzeczenia, Trybunał wskazał, że:

Podkreślić należy, że ww. wyrok TSUE odwołuje się do wierzytelności „trudnych”, tj. wymagalnych, o wątpliwej perspektywie spłaty. Jak natomiast wynika z wniosku, będą Państwo nabywać wierzytelności niewymagalne, przy których brak jest przesłanek, które uprawniałyby do twierdzenia, że wystąpi konieczność prowadzenia w stosunku do nich działań windykacyjnych.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku czynność nabycia wierzytelności, co do których nie istnieją istotne wątpliwości co do możliwości ich zaspokojenia, należy uznać za świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

W związku z tym, nabywanie wierzytelności w okolicznościach wskazanych we wniosku będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy:

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy:

Stosownie zaś do art. 43 ust. 15 ustawy:

Powyższe zwolnienia znajdują odzwierciedlenie w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy:

W myśl art. 135 ust. 1 lit. b) i d) Dyrektywy:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą, podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega wykładni rozszerzającej. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z treści powołanych wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy, stanowiących implementację regulacji unijnych w tym zakresie, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem od podatku usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu, a także usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z tymi czynnościami, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Jak Państwo wskazali:

• w przypadku niewypłaconych części Kredytów przedmiotem transakcji są prawa i obowiązki z umowy kredytowej (w tym obowiązek wypłaty kwoty kredytu kredytobiorcy w odpowiedniej części), natomiast
• w przypadku wypłaconych części Kredytów przedmiotem transakcji są wierzytelności z umowy kredytowej (tj. prawo do domagania się spłaty kredytu od kredytobiorcy wraz z odsetkami).

W odniesieniu do zbywania przez Państwa wierzytelności wynikających z umów kredytowych (w tym obowiązek wypłaty kredytu kredytobiorcy w części) należy przeanalizować Państwa sytuację (jako Banku - cedenta) w sytuacji zbycia praw i obowiązków z zawartej umowy kredytowej na rzecz kontrahenta zagranicznego, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W zapadłym w przedmiotowej sprawie wyroku WSA w Warszawie z 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1356/20, sąd wskazał, że:

I dalej:

W powołanym wyroku WSA wskazał również, że:

I stwierdził, że:

WSA wskazał również, że:

W kwestii rozumienia wyrażenia „udzielania kredytów” WSA w Warszawie powołał się także na wyrok TSUE w sprawie C-235/18, w którym TSUE uznał, że:

W związku z powyższym, WSA stwierdził, że:

Stanowisko WSA podzielił NSA w wyroku z 25 października 2024 r. sygn. akt I FSK 1813/21 również w zapadłym w niniejszej sprawie.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy, obowiązujące przepisy oraz powołane rozstrzygnięcia Sądów, należy stwierdzić, że czynności zbywania przez Bank praw i obowiązków z umów kredytowych, w przypadku których kwota kredytu, w całości lub części, nie została jeszcze wypłacona kredytobiorcy przez kredytodawcę, dla których miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania będzie terytorium Polski, będą zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W odniesieniu natomiast do czynności zbywania przez Państwa wierzytelności wynikających z umów kredytowych, w przypadku których kwota kredytu w części została wypłacona kredytobiorcy przez kredytodawcę, należy dokonać analizy wykonywanych przez Państwa czynności, z uwzględnieniem charakteru prawnego usług ściągania długów oraz factoringu.

Jak już wcześniej wskazano, usługi dotyczące długów, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Jednakże w odniesieniu do usług, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy, tj. m.in. w odniesieniu do usług ściągania długów, nie stosuje się zwolnienia od podatku.

Usługi ściągania długów i factoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady, przez factoring rozumie się nabywanie przez faktora określonych wierzytelności, przysługujących przedsiębiorcy z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności, pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora. Ponadto, dokonując nabycia wierzytelności faktor zobowiązuje się dodatkowo do świadczenia na rzecz faktoranta (przedsiębiorcy) różnorodnych czynności, które przykładowo mogą obejmować: przejmowanie ryzyka wypłacalności dłużników (przy factoringu właściwym), inkasowanie wierzytelności, finansowanie przez dyskonto, udzielanie pożyczek, księgowanie wierzytelności itp. Usługa tego typu polega więc na „wyręczeniu” klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu. W pojęciu usług ściągania długów i factoringu mieści się zatem m.in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odprzedaży. Usługa tego typu polegająca na „wyręczeniu” klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa nie uzależnia opodatkowania usług faktoringu od rodzaju umowy zawartej pomiędzy stronami, co oznacza, że każdy typ faktoringu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast istota rozróżnienia usług obrotu wierzytelnościami oraz factoringu sprowadza się do zapisów umów łączących strony przelewu wierzytelności, analizy ich treści oraz czynności faktycznych wynikających z tych umów. W każdym przypadku, gdy celem działania jest przejęcie wierzytelności (długu) innego podmiotu w celu wyegzekwowania (ściągnięcia długu) - usługę tę należy opodatkować, także wówczas, gdy środkiem tego celu jest nabycie cudzej wierzytelności (z ryzykiem lub bez ryzyka wypłacalności dłużnika), która to czynność mieści się w pojęciu szeroko pojętego pośrednictwa finansowego.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości należy zauważyć, że Państwa czynności polegające na zbywaniu wierzytelności nie są czynnościami ściągania długów. Jak Państwo wskazali, zbywają Państwo wierzytelności, które są niewymagalne i brak jest przesłanek, które uprawniałyby do twierdzenia, że wystąpi konieczność prowadzenia w stosunku do nich działań windykacyjnych. Wśród wierzytelności nie ma takich, które zostały wypowiedziane w stosunku do kredytobiorcy. Tym samym, na dzień zawarcia umowy cesji żadna ze stron nie musi podejmować czynności windykacyjnych względem klientów, których wierzytelności pieniężne będą przedmiotem cesji. Zbycie przez Państwa wierzytelności związane jest z zamiarem uzyskiwania z nich pożytków przez nabywcę  - kontrahenta zagranicznego (w postaci odsetek), a nie w celu ich dochodzenia na rzecz zbywcy. Państwa czynności polegające na zbywaniu ww. wierzytelności nie będą również usługami w zakresie factoringu. Z okoliczności sprawy nie wynika, aby poza nabyciem wierzytelności nabywca (kontrahent zagraniczny) świadczył na Państwa na rzecz jakieś dodatkowe usługi.

W świetle powyższego, należy zgodzić się z Państwem, że wyłączenie zawarte w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania. W konsekwencji, wskazane czynności zbywania przez Państwa wypłaconych części kredytów, kiedy przedmiotem transakcji są wierzytelności z umowy kredytowej, będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, jako usługi w zakresie długów.

Powyższe stanowisko potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyroku z 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1356/20, zapadłym w przedmiotowej sprawie, wskazując, że:

a także NSA w cyt. wyroku z 25 października 2024 r. sygn. akt I FSK 1895/21, również zapadłym w niniejszej sprawie, twierdząc że:

W konsekwencji transakcja nabycia Wierzytelności przez Państwa od Kontrahenta zagranicznego (I.1.B i I.2.B) stanowi dla Banku świadczenie usług, których miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania jest kraj inny niż Polska. Zatem nie opodatkowujecie Państwo świadczonej usługi na terytorium Polski.

Natomiast transakcje zbycia Wierzytelności przez Bank na rzecz Kontrahenta zagranicznego (II.1.B i II.2.B), stanowią dla Państwa import usług, który w zakresie zbycia:

• praw i obowiązków z umów kredytowych, w przypadku których kwota kredytu, w całości lub części, nie została jeszcze wypłacona kredytobiorcy przez kredytodawcę będzie zwolniony od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, natomiast
• wierzytelności z umowy kredytowej, w przypadku wypłaconych części kredytów, będzie zwolniony od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, jako usługi w zakresie długów.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 i 4 należało uznać za prawidłowe.

Ad pytania nr 9 - 12

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

W orzeczeniu C-427/98 (Komisja Europejska v. Republika Federalna Niemiec) Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że wynagrodzenie (kwota należna w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy) jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku. W szczególności, niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podstawa opodatkowania byłaby wyższa od kwoty, którą podatnik ostatecznie otrzymuje.

Pojęcie kwoty należnej z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem „wynagrodzenie”, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Mając na uwadze konstrukcję normatywną podstawy opodatkowania, wyrażoną w przytoczonych powyżej art. 29a ust. 1 i 6 ustawy, należy podkreślić, iż podstawą opodatkowania jest w istocie kwota należna, co istotne, pomniejszona o należny z tytułu danej usługi podatek.

Należy zatem zgodzić się z Państwem, że w odniesieniu do transakcji zbycia Wierzytelności przez Bank na rzecz Kontrahenta zagranicznego, jak i przeniesienia praw i obowiązków z umowy kredytowej (stanowiących dla Banku import usług), podstawą opodatkowania dla opisywanych we wniosku transakcji będzie opłata transakcyjna, kwota prowizji przygotowawczej, kwota dyskonta, suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej, bowiem, jak wynika z wniosku w zależności od konkretnego wariantu, wynagrodzenie z tytułu transakcji może być płatne w ww. formach. Zatem, opłata transakcyjna, kwota prowizji przygotowawczej, kwota dyskonta, suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej stanowią w rzeczywistości kwotę należną z tytułu świadczonych usług. W konsekwencji powyższego należy przyjąć, że podstawę opodatkowania w zaistniałych okolicznościach stanowić będzie wspomniana kwota otrzymanego wynagrodzenia.

W konsekwencji:

Ad. 9

Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B a) i), II.1.B b) i), II.1.B c) W) i), II.1.B c) K) i), II.2.B a) i), II.2.B b) i), II.2.B c) W) i), II.2.B c) K) i) stanowi kwota opłaty transakcyjnej,

Ad. 10

Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B a) ii), II.1.B b) ii), II.1.B c) W) ii) II.1.B c) K) ii), II.2.B a) ii), II.2.B b) ii), II.2.B c) W) ii), II.2.B.c) K) ii) stanowi kwota prowizji przygotowawczej,

Ad. 11

Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B c) W) iii) i II.2.B c) W) iii) stanowi kwota dyskonta,

Ad. 12

Podstawę opodatkowania transakcji opisanych w pkt II.1.B c) W) iv) i II.2.B c) W) iv) stanowi suma kwoty dyskonta i kwoty opłaty transakcyjnej,

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 9-12 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 4, 9-12, natomiast w pozostałym zakresie, tj. pytań oznaczonych nr 1, 3, 5-8 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.